در جهان نام تو آوازه ایران گردید
سادگی های تو سر منشا عرفان گردید
رفتن وآمدنت محشر کبرایی شد
چشم ها از غم هجران تو گریان گردید
پسر فاطمه ، ای پیر خمین ، روح الله
یاد تو مرهم درد دل یاران گردید
خار چشمان ستم بودی وبیداد گری
پایه ی ظلم به دستان تو ویران گردید
مرد اخلاص وعمل بودی و در این ایام
نور ایمان تو چون مشعل انسان گردید
غم تو در دل ما تا به قیامت جانسوز
روح تو ساکن در روضه ی رضوان گردید
(من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم)
غزل ناب تو آرایه ی دیوان گردید
رسول چهارمحالی ( ساقی عطشان)
