در سوگ رئیس جمهور شهید

«به وقت غزل »

وقتی غزلم  اشک روان  بود ، نبودی

از داغ تو دلها  نگران بود ، نبودی

در بین غزل ها  همه جا  قافیه  بودی

نامت  همه  ارایه ی آن بود  ، نبودی

دنبال تو تا  صبح  سحر در دلِ صحرا

حرفت به   زبان  دگران  بود،  نبودی

درفصل گل و بلبل و سر سبزی ایام

غم  جلوه گر محفل مان بود ، نبودی

یک ملت دلسوخته در ذکر ودعا بود

بانگ سحر و  وقت اذان  بود ، نبودی

تو رفتی  و با رفتن  تو  رفت وجودم

در سینه فقط آه نهان بود، نبودی

من ماندم و یک زخم که سرباز نموده

اخبار تو  سر خط  جهان  بود،  نبودی

رسول چهارمحالی (ساقی عطشان)