«مرثیه ایثار »
غم گودال که خون بر دل زهرا می کرد
اشک در بستر هر دیده مهیا می کرد
عشق را با تن رنجور حسین بن علی
باعطش های لب سوخته معنا می کرد
بوی خون ، گودی گودال ، صدای مادر
رخت دنیا زتن خویش حسین وامی کرد
پسر شیر خدا نعره ی یا هویی زد
همه ارض و سما گریه به مولا می کرد
هر چه از نیزه و شمشیر ستم بود،دریغ
در تنِ سبط نبّی ،وای که جا وا می کرد
لشکر کفر روان شد به سوی اهل خیام
شاه لب تشنه مجروح تقلا می کرد
یک تنه مانده به پیکار قتیل العبرات
غم و اندوه و عزا در دل دنیا می کرد
درد دین داشته فرزند برومند علی
جهل یک بار دگر چهره هویدا می کرد
زینب و اهل حرم رخت اسیری بر تن
قاری نیزه نشین نیز تماشا می کرد
سفر کرببلا زنده نموده دین را
خون او عزت و آزادگی احیا می کرد
رسول چهارمحالی (ساقی عطشان)
