سوالم این است که واقعا زندگی ارزش این همه سخت گرفتن را دارد؟
چگونه باید آسان گرفت که تنه نزند به بیعاری؟
چگونه باید آموخت؟
فکر میکنم من بیش از آنچه نیاز است به دیگران توجه میکنم، بیش از آنچه نیاز است از آنان توقع دارم و خودم را در جایگاه بدی قرار میدهم. باید بیاموزم من همینم که هستم، عدهای میپسندند و عدهای خوششان نمیآید. من در راهی که به نظر خودم درست است حرکت میکنم و سعی در بهتر شدن دارم ولی نباید اینقدر به دیگران، به نظر دیگران و بهتر بگویم به نظر عزیزان بیش از اندازه اهمیت ندهم.
کاش یاد بگیرم. کاش بدانم از کجا شروع کنم.
