بسم الله الرحمن الرحیم
تاریخ : ۲۶ دی ۱۴۰۱ هجری خورشیدی
میثم مطیعی میخوانَد: قاتلِ زهرا(سلاماللهعلیها)، بندهی بتهاست.
به این فکر میکنم که، بندهی بتها شدن، میتواند انسان را به درجهای از طمع و خواری برساند، که برای رسیدن به مقاصدش، حتی به پارهی تن پیامبراکرم(ص) اهانت کند؛ و این روزها، چه آسان است نزول به چنین درجهای از ذلت، اگر هوشیار نباشیم.
اسباب فراهم است و مسیر کوتاه.
بتهای امروز که انسان را در بند کشیدهاند و برده ی خود کردهاند، نشانی از آن مجسمههای سنگی و بی جان ندارند.
ماهیتِ بتهای امروز، چنان است که جدا و دور از انسان نیستند و آنچنان در زندگیهایمان نفوذ کردهاند که همهجا و هر لحظه همراهِ آدمی هستند.
بتهای امروز، با زرق و برق خود، انسان را در باتلاقِ گمراهی و غفلت و تردید و انکار گرفتار میکنند و پایین میکشند.
بتهای امروز، ماهرانه زینت داده شده اند تا افکار و باورها و اعتقادات و دین را نشانه بگیرند.
بت های امروز، چنان دل را مشغول و شیفتهی دنیا و ظواهرش میکنند، که حتی دیگر فرصتی برای فکر به ابدیَت به انسان نمیدهند.
بتهای امروز، چنان چشمها و گوشها و ذهن آدمی را در اختیار خود میگیرند، که انسان، در هر لحظه، هرآنچه که خواست و ارادهی آنهاست را ببیند و بشنود و بپذیرد.
بتهای امروز، گناه را با دلایل و توجیهاتِ بابِ میلِ نَفس، میارایند و عادی جلوه میدهند.
ارزشها را بی ارزش، و ضدارزشها را نشانهای از رشدِ انسانِ به اصطلاح مدرن، نشان میدهند.
و به هر روش و ریسمانی چنگ می اندازند تا با نفوذ در اذهان، مدرنیتهی شیطانی را به عنوانِ غایتِ اهداف و آیندهی حتمیِ بشر، رواج دهند.
بتهای امروز، باورها را نشانه میگیرند و نتیجهاش چنین میشود، انسانهایی که تا قبل از رواجِ بت بزرگِ تکنولوژی و مدرنیتهی غرب، پیامبراسلام(ص) و اهل بیت پاک و مطهرشان را تکریم میکردند، امروز برای جا نماندن از قافلهی کفارِ به اصطلاح روشنفکر، حاضر به اهانت به اسلام و پیامبراکرم(ص) و پارههای تن پیامبر(ص) میشوند.
وقتی در جامعهای، ضدارزشها و لقمهی حرام، عادی شود و رواج پیدا کند، مسیر انسان تا رسیدن به ذلت، کوتاه میشود.
در پایان، این سخن که در خاطرم نیست از کیست در ذهنم مرور میشود:
در آخرالزمان، چه بسیارند انسانهایی که صبح مسلماناند و شب کافر.
و این روزها، بیش از هر زمان دیگری، میشود به مفهوم و ارزشِ «عاقبت به خیری» فکر کرد.
دعایم این است:
خدایا، در برابر تاریکیها و وسوسههای این روزها، رهایمان نکن و چنان هدایتمان کن، که عاقبت به خیر شویم.