وقتی صفحه های تاریخ را مرور میکنیم با انقلاب های گوناگونی برخورد میکنیم که بعضاً به علت نارضایتی های مردم شکل گرفته و منجر به تغییرات حکومتی گردیده است.اما اگر مجدداً به تاریخ رجوع کنیم به این نکته پی میبریم که انقلابهای به این شکل، سرانجامی مشابه و نافرجام داشته اند.این انقلاب ها توسط مردمی به وجود آمده که به علت کوتاهی عمر ثمره ی آنچنانی برای آنها نداشته است و به اصطلاح انقلاب نوپا برای رسیدن به آرمان های خود نسل های مختلفی به خود میبیند.پس به نظر شما بهتر نیست دست به انقلابی بزنیم که مخصوص خود ماست؟گاهی خودمان ناراضی از شرایط و اوضاع متمرکز بر روی عوامل بیرونی هستیم و تلاش میکنیم مقصر اصلی این محکمه هرکسی غیر خودمان باشد.و اغلب به نتیجه ای جز ناکامی و ناامیدی نمیرسیم.تاریخ، انسان های بزرگی به خود دیده است که با ایجاد انقلاب در خود به جاودانگی رسیده اند و بر خلاف انقلابهای حکومتی عاقبت به خیر شده اند.پس بجای گرفتن انگشت اشاره به غیر خودمون،سعی کنیم با کنار گذاشتن ((غیر))به ((خودمون))برسیم.البته میشه اعتراف کرد این دسته انقلاب ها به شدت سخت تر از سایر انقلاب هاست،اما تاریخ نشان داده که میشه اگر خودمون را باور کنیم...
