فولاد آلیاژی از آهن است که بین ۰٫۰۰۲ تا ۲٫۱ درصد وزن آن کربن است. خواص فولاد به کمک تغییر در درصد کربن، عناصر آلیاژی و عملیات حرارتی قابل کنترل است. استفاده از فولاد به دلیل استحکام کشش نهایی زیاد و قیمت نسبتاً پایین آن در ساخت صنایع مختلفی از قبیل ساختمان سازی، سازههای زیرساختی، ابزارها، کشتیها، قطارها، خودروها، ماشین آلات، تجهیزات و سلاحهای نظامی کاربرد گسترده دارد.
امروزه برای تولید فولاد از روشهای نوینی مانند، فولادسازی به روش اکسیژن قلیایی (BOS)، استفاده میشود که علاوه بر کاهش قیمتها، منجر به افزایش خلوص فولاد تولیدی نیز گردیدهاست. فولاد یکی از بیشترین مواد تولید شده توسط انسان است و سالانه تقریباً بیش از ۱٫۶ میلیارد تن فولاد در سراسر جهان تولید میشود.
استحکام فولاد با «میزان کربن محلول» به شدت افزایش مییابد اما از طرفی این افزایش استحکام باعث کاهش قابلیت جوشکاری و افزایش احتمال شکست ترد میشود. استحکام فولادهای فریتی (فِرومغناطیس) رابطه معکوسی با شکلپذیری دارد. تلفیق استحکام و شکلپذیری با پایدارسازی فاز آستنیت (پارامغناطیس) در فولادهای مدرن چند فازی قابل بهبود است.
فولاد
فولادریزی
برای ساخت برخی قطعات فولادی که شکل پیچیده یا تیراژ کمی دارند لازم است به صورت جداگانه ریختگری انجام شود که در صنعت به آن فولادریزی گفته میشود.
فرایند ذوبریزی فولاد همانند چدنریزی میباشد، چون فولاد مذاب هنگام سرد شدن و انجماد دچار انقباض میشود، بایستی قطعات فولادی را از هر سو ۱٫۵٪ تا ۲٪ بزرگتر ساخت تکه شکا پس از انجماد فولاد مذاب، تکهٔ فولادی به اندازهٔ ساخته شده درآید.
حتی در یک بازه کوچک از غلظتهای مختلف کربن و آهن که فولاد را میسازند، میتوان ساختارهای میکروسکوپی مختلف با خواصی کاملاً متفاوت ایجاد کرد.
پایدارترین حالت آهن خالص در دمای اتاق معمولی ساختار مکعبی وسط-بدنی (body-centered cubic) است که alpha iron یا α-iron خوانده میشود. آهن آلفا یک فلز نسبتاً نرم بوده و توان حل کردن کربن زیادی ندارد. افزودن کربن به α-iron باعث تولید فریت (ferrite) میشود.
در دمای ۹۱۰ درجه سلسیوس آهن خالص تبدیل به ساختار مکعبی وسط-وجهی (FCC) میشود که gamma iron یا γ-iron خوانده میشود. افزودن کربن به γ-iron باعث تولید آستنیت (austenite) میشود.
کاربرد انواع مختلف فولاد
پل فلزی
از فولادی که تا ۰٫۲ درصد کربن دارد، برای ساختن سیم، لوله و ورق فولاد استفاده میشود.
فولاد متوسط ۰٫۲ تا ۰٫۶ درصد کربن دارد و آن را برای ساختن ریل، دیگ بخار و قطعات ساختمانی بکار میبرند.
فولادی که ۰٫۶ تا ۱٫۵ درصد کربن دارد، سخت است و از آن برای ساختن ابزارآلات، فنر و کارد و چنگال استفاده میشود.
ناخالصیهای آهن و تولید فولاد
آهنی که از کوره بلند خارج میشود، چدن نامیده میشود که دارای مقادیر قابل توجهی کربن، گوگرد، فسفر، سیلیسیوم میباشد.
{\displaystyle {\ce {MnO + SiO2 <=>> MnSiO3}}}
{\displaystyle {\ce {MnO + SiO2 <=>> MnSiO3}}}
افزودن مقادیر معین از مواد آلیاژ دهنده به آهن
منگنز، فسفر و سیلیسیم در چدن مذاب توسط هوا یا اکسیژن به اکسید تبدیل میشوند و با کمک ذوب مناسبی ترکیب شده، به صورت سرباره خارج میشوند. گوگرد به صورت سولفید وارد سرباره میشود و کربن هم میسوزد و مونوکسید کربن (CO) یا دیاکسید کربن (CO۲) در میآید. چنانچه ناخالصی اصلی منگنز باشد، یک کمک ذوب اسیدی که معمولاً دیاکسید سیلسیم (SiO۲) است، بکار میبرند:
(MnO + SiO2 —-> MnSiO3(l
و چنانچه ناخالصی اصلی سیلسیم یا فسفر باشد (و معمولاً چنین است)، یک کمک ذوب بازی که معمولاً اکسید منیزیم (MgO) یا اکسید کلسیم (CaO) است، اضافه میکنند:
{\displaystyle {\ce {MgO + SiO2 <=>> MgSiO2}}}
{\displaystyle {\ce {MgO + SiO2 <=>> MgSiO2}}}
{\displaystyle {\ce {6MgO + P4O10 <=>> 2Mg3(PO4)2}}}
{\displaystyle {\ce {6MgO + P4O10 <=>> 2Mg3(PO4)2}}}