ماری یا ماریا سالومیا کوری که به نام مادام کوری نیز شناخته می‌شود، فیزیک‌دان و شیمی‌دان لهستانی-فرانسوی و از پیشگامان پژوهش در زمینه رادیواکتیویته بود. ماری در سال ۱۹۰۳ به‌طور مشترک با همسرش، پیر کوری و هانری بکرل، موفق به کسب جایزه نوبل در فیزیک و در سال ۱۹۱۱ موفق به کسب آن در زمینه شیمی شد. او اولین زنی بود که موفق به کسب این جایزه شد و همچنین اولین فردی بود که توانست جایزه نوبل را در دو زمینه مختلف علمی دریافت کند. ماری یکی از اعضای خانواده کوری بود که در مجموع موفق شدند این جایزه را شش مرتبه دریافت کنند.
ماری کوری در ۷ نوامبر ۱۸۶۷ در ورشو متولد شد؛ شهری که در آن زمان در پادشاهی لهستان قرار داشت. در آن زمان، این پادشاهی خود بخشی از امپراتوری روسیه بود. او در دانشگاه فلایینگ که به‌طور پنهانی در ورشو دایر بود، تحصیل کرد. در سال ۱۸۹۱ و در سن ۲۴ سالگی به همراه خواهر بزرگ‌ترش، برونیسواوا برای تحصیل به پاریس رفت و موفق به کسب مدرک آموزش عالی و انجام تحقیقات علمی خود شد.
توسعه نظریه رادیواکتیویته و ترویج اصطلاح رادیواکتیویته، توسعه تکنیک‌های خالص‌سازی ایزوتوپ‌های رادیواکتیو و کشف دو عنصر به‌نام‌های پولونیوم و رادیوم از جمله دستاوردهای اصلی او به‌شمار می‌روند. تحت نظارت او، اولین مطالعات علمی انجام شده بر روی درمان تومورهای سرطانی با استفاده از ایزوتوپ‌های رادیواکتیو به انجام رسید. او مؤسسه‌های کوری را در پاریس و ورشو بنیان نهاد که امروزه مراکز مهمی در تحقیقات پزشکی به‌شمار می‌آیند. در طول جنگ جهانی اول، پرتونگاری قابل حمل را توسعه داد تا با کمک آن امکان تصویربرداری پرتو ایکس در بیمارستان‌های صحرایی دایر شده در مناطق جنگی مهیا شود.
ماری کوری سرانجام بر اثر کم‌خونی آپلاستیک، ناشی از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض رادیواکتیویته در طول سالها تحقیقاتش در این زمینهدر ۴ ژوئیهٔ ۱۹۳۴ (۶۶ سال) دار فانی را وداع گفت
