زعفرون به عنوان گرون قیمت ترین ادویه در دنیا، شناخته میشه. برای همینم هست که کلی از آدم های خیر ندیده، میان و اصطلاحا کلاغ رو رنگ میکنن و جای طوطی به شما میفروشن! شما هم از همه جا بی خبر، شاد و خندان و خوشحال، فکر می کنین دارین به قیمت مناسب جنس رو تهیه میکنین.. حالا میخوام بهتون یاد بدم که چطور زعفرون اصل رو از تقلبی تشخیص بدین :)
وقتی در قوطی زعفرون رو برمیدارید، یه بوی شیرینی توی فضا میپیچه. اما باید اینو بدونین که مزه ی زعفرون به هیچ وجه شیرین نیست!
اگر یه کوچولو از زعفرون اصل و واقعی رو بذارین روی زبونتون باید یه مزه ی تلخ و گسی داشته باشه.
حالا قضیه از چه قراره؟!
اینکه متقلبین عزیز برای اینکه وزن زعفرون رو بیشتر نشون بدن، میان بهش آب شکر یا آب نمک با یه روشای مخصوصی که ما بلد نیستیم (!) اسپری میکنن. خب اگر به یک کیلو زعفرون، 300 میلی لیتر آب اضافه کنین، میتونین قیمت رو 30 درصد کاهش بدین. اما مشتری بیچاره، در واقع داره مثقالی خدا تومن، پولِ آب میده! -جالب اینجاست که راضیم هست.. چون یه کوچولو ارزونتر خریده!-
خب پس اول از همه یاد گرفتیم که باید یه کوچولوشو مزه کنیم.
نکته دوم اینه که، شکل پرچمهای گل زعفرون، توی قسمت انتهاییش، یه ذره پهن تره. یعنی اگر به رشته های زعفرونی که خریدید نگاه کردین و دیدین پهنای تمام قسمتهاش یکسانه، احتمالا هر چیزی خریدین ، بجز زعفرون !
نکته سوم و اخر هم اینکه، هیچ گرونی بی حکمت نیست و هیچ ارزونی هم بی علت نیست. حالا تو زعفرون این قضیه ده برابر خودشو نشون میده! آخه چرا باید یکی بیاد یه جنسی که:
رو با قیمت خیلی پایینتر به شما بده؟! منطقیه اصن؟!
پس همیشه یادتون باشه که زعفرون رو از جای معتبر تهیه کنین. سوپرمارکتی سر کوچه، جای مناسبی برای خریدن زعفرون نیست.
***** زعفرون یکی از کلیدی ترین نکته های یک آشپزی درجه یک ایرانیه. خوبشو بخرین :) *****
