حاصل اولین تجربه غنی زاده در سینما فیلمی‌ست که کاملا نشان از تجربه و وابستگی او به تئاتر دارد، با اینکه غنی زاده صحنه تئاتر را به آرایشگاه آورده و تمام اتفاقات در این مکان رخ میدهد، اما گویی مسخره باز در یک فضای بی مکان و بی زمان جریان دارد!!
فرمی که غنی زاده به تصویر کشیده جذاب است.
المان‌های قوی، گریم های جالب و حتی نحوه حرف زدن و طراحی صحنه عالی و استفاده از جلوه های بصری به فیلم یکی فضای فانتزی و تئاتریکال بخشیده که تمایلات و تخیلات غنی زاده در ایجاد یک رئالیسم جادویی و تنوع دادن به آن بی اثر نبوده.
موقعیت های طنز و استفاده از تکنیک تکرار مثل اشتباهات مکرر کاظم‌خان به فیلم فرم جالبی داده. شاید البته این تکرار اغراق آمیز در فرم سازی تاحدی تاثیر منفی گذاشته.
مسخره باز تا حد زیادی تحت تاثیر روایت نمایشی است و مفاهیم بصورت نمادین بیان میشوند. استفاده خوب از عنصر زن در این جامعه سه نفره که کاظم خانی حدودا زن ستیز دارد هم تضاد و پیام جالبی دارد.
یکی دیگر از نقاط مثبت فیلم هم پایان بندی جالب و غیرمنتظره آن است.
بازی بازیگران و نقش آفرینی نصیریان که هم تجربه سینما و هم تئاتر را دارند شاید تا حدودی کار غنی زاده را راحت تر کرده است.
غنی زاده فیلمی ساخته که نمونه آن را کمتر در سینمای ایران دیده ایم اما شاید فیلمی نیست که در آینده بتوان از آن بعنوان یک شاهکار یاد کرد.
#سپیترا
