هوالکاشف
سلام علیکم! رسیدیم به یک نوشته دیگر!
می‌خواهیم در مورد اینترنت حرف بزنیم این بار…
وقتی با شخصی در شبکه چت می‌کنید یا پیام در یک پیامرسان ارسال می کنید یا برای او ایمیل می‌فرستید، آیا تا به حال به این فکر کرده اید که از چند رایانه مختلف در این فرآیند استفاده می شود؟ البته یک کامپیوتر روی میز شماست و یک کامپیوتر دیگر در انتهای دیگر جایی که طرف مقابل نشسته و آماده ارتباط با شماست وجود دارد. اما در بین دو ماشین شما، که ارتباط بین آنها را ممکن می‌سازد، احتمالاً ده‌ها کامپیوتر دیگر وجود دارد که این شکاف را پر می‌کنند. در مجموع، همه رایانه‌های متصل به هم در جهان، اینترنت نامیده می‌شوند. چگونه با یکدیگر صحبت می کنند؟ بیایید نگاه دقیق تری بیندازیم!
به لطف یک شبکه رایانه‌ای در سراسر جهان که ما آن را اینترنت می‌نامیم، حالا ارتباط جهانی ساده است. در کمتر از ۲۰ سال، اینترنت گسترش یافته و حدود ۲۳۰ کشور مختلف را به هم متصل کرده است. حتی برخی از فقیرترین کشورهای در حال توسعه جهان هم اکنون به هم متصل هستند.
بسیاری از مردم از کلمه “اینترنت” به معنای آنلاین شدن استفاده می کنند. در واقع، “اینترنت” چیزی بیش از شبکه کامپیوتری اصلی نیست. به آن مانند شبکه تلفن یا شبکه بزرگراه‌هایی که سراسر دنیا را می‌پیوندند، فکر کنید. تلفن ها و بزرگراه ها مانند اینترنت شبکه هستند. چیزهایی که در تلفن می گویید و ترافیکی که در جاده ها حرکت می کند بر “روی” شبکه اصلی اجرا می شود. به همین ترتیب، مواردی مانند وب جهانی (صفحات اطلاعاتی که می‌توانیم به صورت آنلاین مرور کنیم)، برنامه‌های چت پیام‌رسانی فوری، دانلود موسیقی، (تلویزیون آنلاین اینترنتی) و اشتراک‌گذاری فایل، همه چیزهایی هستند که بر روی اینترنت اجرا می‌شوند.
اینترنت مجموعه‌ای از رایانه‌های مستقل (و شبکه‌های رایانه‌ای در شرکت‌ها، مدارس و… ) است که همگی به هم مرتبط هستند و عمدتاً از شبکه تلفن استفاده می‌کنند. اتصالات بین رایانه‌ها ترکیبی از کابل‌های مسی قدیمی، کابل‌های فیبر نوری (که پیام‌ها را در پالس‌های نور ارسال می‌کند)، اتصالات رادیویی بی‌سیم (که اطلاعات را با امواج رادیویی منتقل می‌کند) و پیوندهای ماهواره‌ای است.
اینترنت یک کار بسیار ساده می کند: انتقال اطلاعات رایانه‌ای (معروف به داده) از مکانی به مکان دیگر. بله! ماشین‌هایی که اینترنت را تشکیل می‌دهند، با تمام اطلاعاتی که مدیریت می‌کنند دقیقاً به همین شیوه عمل می کنند. از این نظر، اینترنت کمی شبیه خدمات پستی عمل می کند. نامه ها به سادگی از جایی به مکان دیگر منتقل می شوند، مهم نیست که از چه کسی هستند یا حاوی چه پیام هایی هستند. وظیفه سرویس پست این است که نامه‌ها را از مکانی به مکان دیگر منتقل کند؛ همین امر در مورد اینترنت نیز صدق می کند.
بیشتر اینترنت بر روی شبکه تلفن عمومی معمولی اجرا می شود – اما تفاوت زیادی بین نحوه کار یک تماس تلفنی و نحوه انتقال داده توسط اینترنت وجود دارد. اگر به یکی از دوستانتان زنگ بزنید، تلفن شما یک اتصال (یا مدار) مستقیم بین خانه شما و خانه آنها باز می کند. اگر نقشه بزرگی از سیستم تلفن در سراسر جهان داشتید (و این یک نقشه واقعاً بزرگ بود!)، از نظر تئوری می‌توانید یک خط مستقیم را علامت‌گذاری کنید که در امتداد مایل‌های زیادی از کابل، از تلفن تا تلفن در دستگاه شما می‌گذرد. تا زمانی که با تلفن همراه هستید، این مدار بین دو گوشی شما برای همیشه باز می ماند. به این روش اتصال تلفن‌ها به یکدیگر، سوئیچینگ مدار می‌گویند. در قدیم، زمانی که تماس برقرار می‌کردید، شخصی که پشت یک «سوئیچ‌بورد» (به معنای واقعی کلمه، تخته‌ای ساخته شده از چوب با سیم و پریز سراسر آن) نشسته بود، سیم‌ها را به داخل و خارج می‌کشید تا مدارهای موقتی ایجاد کند که یک خانه را به خانه دیگر متصل می‌کرد. اکنون سوئیچینگ مدار به طور خودکار توسط یک مرکز تلفن الکترونیکی انجام می شود.
