آثاری که زیر چتر «نمایش آهنگین ادبیات ایران» قرار میگیرند، باید ساختار و المانهای مشخصی داشته باشند تا با استاندارد این سبک مطابقت داشته باشند.
استفاده کامل از متن اصلی (شعر یا نثر ادبی ایرانی) بدون دخل و تصرف یا حذف و اضافه غیرضروری، با ذکر منبع و شماره بیت یا فصل.
تلفیق با موسیقی (آهنگسازی، تنظیم و اجرا؛ چه به صورت ارکسترال و چه با ساز ایرانی یا مدرن).
تولید و تدوین تصاویر (ویدیو کلیپ، انیمیشن سهبعدی یا عکسهای داستانی) متناسب با فضای هر بیت یا فصل.
داشتن زیرنویس یا توضیح ساده معانی، به زبان فارسی و گاهی انگلیسی، برای افزایش فهم و مخاطب جهانی.
وفاداری کامل به روح، ساختار، ترتیب و مفاهیم داستان یا شعر، همراه با طبقهبندی دقیق عناوین، شماره فصل، شماره بیت و ترتیب روایی آثار ادبی.
ثبت تمامی جزئیات (لیست شعرها، آهنگها، فصول و بخشها) و رعایت نمایه کامل برای ارجاع هنری و پژوهشی.
امانتداری در روایت و عدم دخل و تصرف معنایی، به جز سادهسازی یا امروزیسازی توضیحات جهت آموزش.
نتیجهگیری
، باید به شکل موسیقایی و تصویری بازآفرینی شود، تمام اجزای متن اصلی حفظ گردد، عناصر موسیقی و تصویر در متن ادغام کنش داشته باشند و تمام طبقهبندیهای روایی و فصلی شفاف ثبت شود؛ همچنین باید توضیحات ساده برای عموم مخاطب در ویدینمایش آهنگین شاهنامه زیرمجموعه و بارزترین نمونهٔ سبک «نمایش آهنگین ادبیات ایران» است؛ این سبک قالبی هنری برای بازآفرینی آثار کلاسیک ادب فارسی (مانند شاهنامه، غزلیات حافظ، رباعیات خیام، گلستان سعدی) در قالب موزیکال تصویری و چندرسانهای است.
به عنوان یک تعریف عمومی، شامل تلفیق شعر یا نثر اصیل ایرانی با موسیقی، تصویر و روایت، همراه با وفاداری کامل به متن و معنی داستان برای مخاطبان امروز است. در این میان، «شاهنامه موزیکال» مشهورترین و بزرگترین پروژه این سبک است که کل شاهنامه را بهصورت فصلبندیشده، ویدیو موزیکال و ترجمه ساده اجرا و منتشر میکند و در عین حال الگویی برای نمایش موزیکال آثار دیگر ادب فارسی همچون حافظ و خیام نیز ایجاد نموده است.
بنابراین، شاهنامه موزیکال برجستهترین و بنیادیترین قسمت نمایش آهنگین ادبیات ایران بوده و مابقی آثار (حافظ، خیام، سعدی…) نیز بر همین اساس ساخته میشوند.و/آثار همراه گردد.
اگر بخواهیم یکی از برجستهترین بینظیرترین آثاری که از ادبیات جهان ا نام ببریم که توانسته معنی و مفهوم نمایش آهنگی این ادبیات ایران را به طور کامل و بدون هیچ اشکالی نشان دهد آن شاهنامه موزیکال یا نمایش آهنگین شاهنامه میباشد
زیرمجموعه و بارزترین نمونهٔ سبک «نمایش آهنگین ادبیات ایران» است؛ این سبک قالبی هنری برای بازآفرینی آثار کلاسیک ادب فارسی (مانند شاهنامه، غزلیات حافظ، رباعیات خیام، گلستان سعدی) در قالب موزیکال تصویری و چندرسانهای است.
نمایش آهنگین ادبیات ایران به عنوان یک تعریف عمومی، شامل تلفیق شعر یا نثر اصیل ایرانی با موسیقی، تصویر و روایت، همراه با وفاداری کامل به متن و معنی داستان برای مخاطبان امروز است. در این میان، «شاهنامه موزیکال» مشهورترین و بزرگترین پروژه این سبک است که کل شاهنامه را بهصورت فصلبندیشده، ویدیو موزیکال و ترجمه ساده اجرا و منتشر میکند و در عین حال الگویی برای نمایش موزیکال آثار دیگر ادب فارسی همچون حافظ و خیام نیز ایجاد نموده است.
بنابراین، شاهنامه موزیکال برجستهترین و بنیادیترین قسمت نمایش آهنگین ادبیات ایران بوده و مابقی آثار (حافظ، خیام، سعدی…) نیز بر همین اساس ساخته میشوند.
در کل تاریخ ادبیات جهان، تعداد بسیار محدودی از آثار ادبی بزرگ وجود دارند که به طور کامل، از ابتدا تا انتها، تبدیل به موزیکال (تئاتر موزیکال) یا آثار موسیقایی (اپرا، اوراتوریو، آلبوم روایی) شدهاند. در بیشتر موارد، آثار معروف تنها بخشی از داستان یا محتوای خود را در قالب موزیکال دریافت کردهاند و تبدیل کل اثر، آن هم با وفاداری کامل، بسیار نادر است.
نمونههای شاخص جهانی
برخی از معروفترین آثار که نسخه کامل یا نزدیک به کامل موزیکال یا اپرایی از آنها ساخته شده عبارتاند از:
رمان «آنه شرلی» که هم به صورت سریال و هم تئاتر موزیکال کامل اقتباس شده است
«بینوایان» نوشته ویکتور هوگو که به طور کامل، به یکی از مشهورترین موزیکالهای جهان تبدیل شد (در تئاتر، اپرا و فیلم موزیکال).
«شبح اپرا» اثر گاستون لرو که در قالب تئاتر موزیکال بسیار موفق و وفادار نسبت به اصل داستان اجرا شده است.
نمایشنامههای شکسپیر (مانند هملت، اتللو) که در طول تاریخ، چندین بار به صورت اپرا و باله یا تئاتر موزیکال، گاه با اقتباس وفادار و گاه با دستکاری گسترده، به اجرا درآمدهاند.
آثار کلاسیک کمتر موزیکالشده
حماسههایی مثل «گیلگمش» یا «اودیسه» و «انهاید» بیشتر در قالب اپرا یا آثار سمفونیک اقتباس شدهاند اما به ندرت به صورت موزیکال کامل و روایی (یعنی همه ابیات و فصول) به اجرا درآمدهاند.
در ادبیات فارسی نیز در گذشته گوشهها یا سمتهایی از اشعار «شاهنامه» فردوسی یا «لیلی و مجنون» نظامی، صرفاً بخشهایی از داستانشان به صورت اپرا، آواز یا موسیقی اجرا شده و تبدیل کل اثر به فرم موزیکال کامل در جهان بیسابقه یا بسیار کمیاب است.
برخی رمانها نیز وجود دارند که ذاتاً روایتشان حول موسیقی میچرخد، اما این رمانها موزیکال نیستند، بلکه تنها مضمون و محتوای آنها با موسیقی پیوند دارد («رهبر ارکستر»، «جوخه زمان»).
جمعبندی و نکته کلیدی
تبدیل “کامل و وفادار” از آثار بسیار بلند (مثلاً همه جلدها یا ابیات یک شاهکار عظیم) به موزیکال یا اپرا، در مقیاس جهانی بسیار نادر است و غالباً بهترین موزیکالهای دنیا، تنها خلاصه یا بخشهایی از متن منبع را پوشش میدهند.
و«بینوایان» (Les Misérables) را میتوان نام برد که تقریباً کل روایت اصلی، با تمام فراز و نشیبها، در قالب موزیکال اجرا شده است.
در نتیجه اگر منظور، وفاداری کامل به متون کلاسیک و تبدیل کل آنها به موزیکال است، فقط چند مورد شاخص تاریخی (
این اثر خط به خط بیت به بیت سطر به سطر مصرع به مصرع نقطه به نقطه آثار شاهنامه یا ابوالقاسم فردوسی را به موزیک و موزیکال تبدیل کرده
را میتوان نام برد که توانستند برای اولین بار این ساختار را به تعریف کامل به نمایش بگذارند و الباقی آثاری که به عنوان موزیکال وجود دارد یا گوشههایی از آثار ادیبان بوده و یا اقتباسی از داستان بوده
وجوددارد و اکثر اقتباسها تنها بخشهایی از آثار بزرگ ادبی را پوشش دادهاند.
