بیاید به این فکر کنیم که پشت هر ابراز علاقه ما آدم ها به هم یک شرط وجود داشت. مثلا من تو را دوستت دارم به شرط این که مطابق میل من رفتار کنی...... یا نه بگذارید جوری دیگری بگویم من تا زمانی تو را دوست خواهم داشت و کنار تو می مانم که همان چیزی باشی که من دوست دارم همان کارهایی را بکنی که من دوست دارم همان ظاهری را داشته باشی که من دوست دارم اما اگر خلاف میل من عمل کنی من دیگر تو را دوست ندارم.چه احساسی پیدا می کنید؟آیا تا به حال پیش آمده که این جملات را از کسی شنیده باشید؟
فکر میکنم اکثر ما بارها و بارها در طول زندگی خود این جملات را یا شنیده ایم یا والدینمان با رفتارهایشان آن را به ما فهماندند. اگر دختر خوبی نباشی من دیگه تو را دوست ندارم اگر تمرین هاتو حل نکنی من دیگه مامانت نیستم اگر شیطنت کنی بابا دیگه دوستت نداره و هزاران جمله ی دیگر که تنها تاثیر آن بر کودکان ترس از دست دادن محبت والدین و طرد شدن از سوی آنها بوده است.
امروزه یکی از اصول مهم فرزندپروری که بدان تاکید شده است موضوع توجه مثبت نامشروط است. اصلی که در آینده ی فرزندان ما بسیار تاثیر گذار است. فرزندان ما باید از ابتدا بدانند که دوست داشتن اگر ندارد تا در آینده هم به این اشتباه نیوفتند که برای حفظ فرد مورد علاقه خود و ترس از دست دادن آن باید مطابق سلیقه وی عمل کنند.
در بیان جملات خود به فرزندانتان دقت زیادی داشته باشید به آنها بفهمانید که گاهاً ممکن است به دلیل برخی رفتارها از دست آنها ناراحت شوید ولی دلیل ناراحتی آن رفتار است و شماهمچنان آزادانه فرزند خود را دوست دارید و ابراز محبت شما مشروط به رفتار خوب و مورد انتظار شما نیست.
امید است بتوانیم به فرزندانمان بیاموزیم دیگران را آزادانه دوست بدارند بدون آنکه از آنها انتظاری داشته باشند.
