بعد از مدت ها تصمیم گرفتم دوباره شروع به نوشتن بکنم. دلیل نوشتن این مطلب هم دغدغه ای است که مجددا مدتی است ذهن من رو درگیر کرده و باز هم به روابط بین آدم ها برمی گردد.
صحبت دیروز من با زوجی که اختلاف داشتند من را به نوشتن درباره مطلبی واداشت که این روزها در روابط زیاد دیده می شود و آن هم به اشتباه رایج بین زوجین در بیان مشکلات و ناراحتی هایشان از طریق رفتار مربوط می شود.
متاسفانه در اکثر روابط بین زوجین دیده میشود که آنها ناراحتی های خود را با رفتارهایی مثل سکوت، پرخاشگری، بهانه گیری و لجبازی نشان می دهند و وقتی دلیل عدم بیان موضوع ناراحتی سوال میشود اظهار میدارند باید همسرم انقدر نسبت به من شناخت داشته باشد که ناراحتی من را درک کند و اصطلاحا خود باید دلیل ناراحتی من را بفهمد. در اینجا نیاز به یادگیری مهارت های زندگی به طور کاملا مشهودی احساس میشود. اولا نیاز به مهارت خودآگاهی برای شناخت خود، علایق ، ویژگی های مثبت و منفی ثانیا نیاز به داشتن مهارت ارتباطی موثر برای بیان صحیح نیازها و خواسته ها همچنین داشتن مهارت مدیریت خشم و استرس جهت مواقعی که نیاز به کنترل شرایط داریم، داشتن مهارت حل مسئله جهت حل کردن مشکل و دیدن مسئله از زوایای مختلف و نه صرفا از دید خودمان و مهم تر از همه انتقاد پذیر بودن در صحبت با همدیگر و داشتن مهارت شنیدن فعال.
تمامی مهارت هایی که در بالا عنوان شد نیاز به یادگیری و تمرین دارد، در واقع ما زمانی میتوانیم بگوییم در کاری مهارت پیدا کرده باشیم که حداقل1400 ساعت در آن زمینه بعد از یادگیری تمرین کرده باشیم.
پس از همین حالا تصمیم بگیرید و برای بهبود روابط خود قدم اول را بردارید.
موفق باشید.
