رمان «ارتفاعات لیلی»، فضایی غریب و موهوم و درعین‌حال پیچیده و معنوی را به تصویر می‌کشد. معنویتی که بیشتر سلوکی فردی تلقی می‌شود. داستان حول شخصیت راوی و پدربزرگ و زلیخا و محبوب می‌گردد. محبوب دورگه‌ای هندی‌پاکستانی است که شغلش تعمیر آینه‌هاست و انگشتری می‌فروشد. با ورود محبوب به داستان ورق برمی‌گردد؛ و همراه با قصه، می‌بینیم پسرک نیز وارد حیطه‌ی سلوک می‌شود. سلوکی که با نثر شاعرانه و تصویرهای تکان‌دهنده و عمیق در هم می‌لولند و خلق، اتفاق می‌افتد. خلقِ رفتن، رفتن به سمت ارتفاعات لیلی.
حسین شیردل، نویسنده و شاعر متولد 1363 در شهر بابلِ استان مازندران است. او از سال 1384 در حوزه‌ی تدوین خاطرات دفاع مقدس مشغول است. شیردل برنده‌ی جایزه بین‌المللی «سرخ‌نگاران»، بخش خاطرات دفاع مقدس در سال 1399 شده است. کتاب‌های «زمین ناله می‌کند» و «ماه در میدان مین» از آثاری‌ست که برگزیده‌ی کتاب سال و برگزیده‌ی دوسالانه‌ی کتاب شده‌اند.
اما من هنوز دل‌تنگم، نمی‌دانم چه بگویم؛ اما همین‌قدر می‌دانم که دل‌تنگی هرچه هست آدمی را لال می‌کند، آدمی را به قهقرای بی‌زمانی می‌برد، آنجا که فقط «تنهایی» وجود دارد، آنجا که تنهایی معنای کالی است در عمیق‌ترین بُعد انسان. این را زلیخا نمی‌داند، زلیخایی که در رگ‌هایش نور جای خون می‌گردد، نمی‌داند. خودش هم می‌داند که چیزی از دل‌تنگی نمی‌داند، می‌داند که سهمی از درک دل‌تنگی ندارد، او هرچه شنیده را به من گفته. اما من آنچه را زندگی می‌کنم، می‌دانم؛ برای من، دل‌تنگی از پسِ ترس‌هایی ظاهر می‌شود که گاهی به جانم چنگ می‌زنند. دل‌تنگی‌هایم مرا به سمتی می‌کشند که مایه‌ای جز آه ندارند.
نسخه‌ی کاغذی از فروشگاه سایت نشر صاد
نسخه‌ی الکترونیکی از طاقچه
