چند وقت پیش داشتم برای دوستی، چیزی تعریف میکردم که به قدری دردناک بود که موقع تعریف کردنش، چشمامو محکم بسته بودم. بهش گفتم حتی تصور کردنش هم دردناکه...
تا اینکه بعد از تعریف کردنش شروع کردم به خندیدن! بعد به خودم اومدم و گفتم: من الان نباید به این بخندم و باز خندیدم. دوستم پرسید: خب چیش خنده داره؟ گفتم خنده دار نیست و باز خندیدم. تو ذهنم به یاد آقای همساده افتادم که وقتی موقع تعریف کردن بدبختی هاش میخندید و آقای مجری ازش میپرسید: چرا میخندی؟ جواب میداد: نَمیخندم! داغونم آقا... و بیشتر خندم گرفت...
فکر کردم با کمی دقت میشه اینو فهمید که تو زندگی چیز خنده داری وجود نداره! اما همزمان میشه به همه چیز خندید به خصوص به بدترین چیزها!
