چند سالی است که الگوپذیری از سوی نهادهایی شکل می‌گیرد که به عنوان فعالان فرهنگی جوامع مختلف، در حال رشد باکتریایی هستند.
بزرگ می شوند و نشر و نمو پیدا می کنند، پایگاه مردمی و تشکیل می دهند و مثل ساس حشره از خون و پول طرفدارنشان تغذیه می کنند و روز به روز بزرگ تر می شوند. سلبریتی هایی که درباره همه چیز اظهار نظر می کنند و خط فکری پوچ و ملتهبی راجب موضاعات مختلف وارد مغزهایی می کنند که هنوز تجربه زندگی واقعی را ندارند و دوست دارند مستقل رفتار کنند.
نوجوانان، جوانان هدف افکار مسموم به ظاهر آزاد و متمدنانه آنان قرار می گیرند و سبک و ظاهری را انتخاب می کنند که نه تنها شخصی نیست بلکه اصلا تبدیل به ماشین های مدی می‌شوند که تنها کارشان بازتولید فرهنگی است که به آنها خورانده شده است.
در واقع نوجوان شکست خورده از خانواد و محیط سیاسی و اجتماعی، پیروزی را در امری دنبال می کند که نه تنها بخاطر مغلوبیت به سمت آن رفته، بلکه آن را ادامه می دهد و آنقدر درونی می‌کند که تبدیل به ورژن کوچک تری از همان انگل بزرگ (سلبریتی) می‌شود.
سلبریتی ها به کمک سه پایگاه بزرگ پول، جایگاه اجتماعی و مشهور بودن تبدیل به ماشین های تولید محتوایی می شوند که فرهنگ غنی و کلاسیک ماقبل خویش را چنان درهم می شکنند که گویی تنها آوازه خوانان، شاعران، بازیگران و یا نقاشان عصر انسان بوده اند.
البته هر سلبریتی ای هم به معنی انزجار در فرهنگ عامه نیست. سلبریتی های بی بنیه خودشان بالاخره حقیقت وجودی شان را اظهار می کنند. در واقع به دلیل پایدار نبودن فن و مهارتشان مدام در معرض تغییر قرار دارند و هر ساله یک عده ای کنار می روند و عده ای دیگر مثل علف هرز و به همان سرعت رشد می کنند.
نداشتن فن در حیطه کاری، عدم ابراز شخصیتی که در واقع هستند، تمایل به خودبزرگ بینی و شیفتگی بسیار به آنچه جامعه برایشان ساخته است و در واقع "دروغ و تظاهر " به آنچه نیستند از ویژگی های بارز سلبریتی هایی هستند که مدام هم فکر می‌کنند کسی ماهیت وجودی آن ها را نفی می‌کند و به همین خاطر بیشتر سعی می کنند خودشان را در جامعه ابراز کنند و به همین دلیل هم دست به نابهنجاری هایی می زنند که تنها دیده شوند.
پوشش های عجیب و غریب، حیوانات خانگی غیر عرف، رفتارهای جنسی، اخلاقی و حتی اجتماعی خیره کننده از اقدام هایی است که این ها برای ماندن در راس هرم پول و جایگاهشان انجام می دهند.
همین که صاحبان سرمایه تشخیص بدهند دیگر زمانه، زمانه ی فلانی نیست، برش خواهند داشت و کس دیگری را جایگزین می کنند.
صاحبان استودیوهای بزرگ موسیقی و سینما و... این را اثبات کرده اند که جذب سرمایه، گردش سرمایه و در نهایت سود حاصل از سرمایه تنها زمانی به جیبشان سرازیر خواهد شد که فرهنگ را به شکلی هدایت بکنند که مخاطبان هدفشان هر چه راحت تر و آزادتر بتوانند به خواسته آنها تن بدهند.
در واقع استودیوها و غول های سرمایه داری این را درک کرده اند که هرچقدر سلبریتی ها راحت تر و خودمانی تر باشد و راجب مسائل گوناگون بدون هیچ درک از پیشی تنها کلمات را ببافد و نظر بدهد، مخاطبانشان را هم به این راحتی عادت می دهند. راحتی در لباس، راحتی در گفتار و در نهایت راحتی در ارتباطات که همانقدر که اسمشان شیرین و جذاب به نظر می رسد در واقع رفته رفته باعث نفوذ افکاری در فرد می شود که به سمت اضمحلال و نابودی او می رود.
به قول یکی از بازیگران معروف سینما:
ما در زندگی آدم های معمولی هستیم و می دانیم مشروب خوردن برای سلامتی مان ضرر دارد ولی این چیزی است که سینما از ما ساخته است، انسان مست در گوشه بارها!
الگوهای پوشالی را دور بریزید، شما قرار نیست مثل آدمی باشید که پشت دوربین، روی استیج و یا داخل گالری می‌بینید، زندگی آنقدر واقعی است که هر نوع دروغی را خرد می کند، پس انسان حقیقی خودتان باشید تا زندگی واقعی در آغوش بگیردتان!
