نویسندگی، یکی از زیباترین و ارامش بخش ترین کارایی بود که شروعش کردم!
اینکه نوشته هات، به دیگران هیجان و شادی و غم و خنده و گریه هدیه بده، معرکه است! حسش، معرکست!
با نوشتن میتونم احساساتم و تخلیه کنم، ذهنم و سبک کنم و روحم و اروم کنم.
مهم نیست اون نوشته شعر باشه، داستان باشه، رمان یا حتی تعریف روزمرگی هام باشه، مهم اون قلمیه که روی برگه میرقصه. وقتی انگشتام تند تند و با هیجان روی کیبورد میلغزن، شور و شعفی درونم احساس میکنم که دیوونه کننده است!
لازمه بگم من عاشق هیجان و کار های پر ریسک و فیزیکی ام، از نشستن جایی و تنبل بازی دراوردن، بیزارم. اما نوشتن، این خط قرمز و رد کرده. اونقدر زیبا و قشنگه که به دور از تمام باید و نباید های شخصیتیمه!
این مطلب و یهویی نوشتم، تا بماند به یادگار...
