
تأثیر مذاکرات مستقیم ایران و آمریکا بر نرخ تولید ناخالص داخلی (GDP) ایران میتواند بسیار قابلتوجه باشد و از چند مسیر اقتصادی، روانی و سیاسی اعمال شود. در ادامه برخی از مهمترین تأثیرات را بررسی میکنیم:
اگر مذاکرات به نتیجه برسد و بخشی از تحریمها (بهویژه تحریمهای نفتی و بانکی) برداشته شود صادرات نفت قطعا در چارچوب رفع تحریم ها افزایش مییابد که باعص رشد درآمدهای ارزی کشور می شود.
از این رو دولت توان بیشتری برای سرمایهگذاری در پروژههای عمرانی و توسعهای خواهد داشت که سالها به دلیل کسری بودجه نتوانسته است در قالب برنامه های توسعه آنها را به پایان برساند. همچنین سرمایه گذاری در بخشهای مرتبط با انرژی، حملونقل و خدمات جانبی نیز افزایش مییابد. که همگی این موارد باعث رشد مستقیم GDP میشود.
مذاکرات موفق قطعا منجر به افزایش اعتماد سرمایهگذاران خارجی برای ورود به بازار ایران و بازگشت برخی از شرکتهای بینالمللی به ایران خواهد شد. همچنین ادامه روند مثبت موجب تشویق سرمایهگذاران داخلی به سرمایهگذاری بلندمدت ، رونق بازار سرمایه و بهبود فضای کسبوکار و بازگشت جریان پولی و نقدینگی به تولید خواهد شد. این موارد منجر به افزایش سرمایهگذاری و در نتیجه افزایش بهرهوری و رشد تولید و کاهش تورم و تقویت پایه پولی میشوند.
با بهبود روابط بینالمللی انتظارات تورمی نیز کاهش مییابد و نرخ نوسانات ارز (ریال در برابر دلار) با ثباتتر میشود و در نهایت ثبات اقتصادی، موجب رشد تولید داخلی و بهبود کسب و کارها میشود.
مذاکرات موفق معمولاً با افزایش امید به آینده اقتصادی همراه است. مردم بیشتر خرج میکنند، کسبوکارها برنامهریزی توسعهای خود را فعال میکنند و بازار کار رونق بیشتری میگیرد.
اگر مذاکرات شکست بخورد یا بینتیجه باقی بماند قطعا سرمایهگذاران داخلی و خارجی عقبنشینی می کنند و به طبع آن نرخ ارز و تورم ممکن است با سرازیر شدن نقدینگی به بازارهای کاذب ارز و طلا بالا برود.
تاثیرات تخمینی
*نرخ رشد کل تخمینی ۶ درصد در سال محاسبه شده است.
برآورد GDP در سه سال آینده:
تاثیرات تخمینی
*نرخ رشد کل تخمینی ۱.۵ درصد در سال محاسبه شده است.
برآورد GDP در سه سال آینده:
تحلیل مقایسهای دو سناریو (با و بدون موفقیت مذاکرات) نشان میدهد که مذاکرات مستقیم موفق بین ایران و آمریکا میتواند در میانمدت (۳ ساله) تأثیر قابلتوجهی بر رشد اقتصادی کشور داشته باشد.
در نهایت، موفقیت در مذاکرات میتواند بهعنوان یک موتور پیشران کلان برای توسعه اقتصادی عمل کند؛ اما این موفقیت تنها در صورتی پایدار خواهد بود که با اصلاحات ساختاری داخلی، بهبود حکمرانی اقتصادی، و مدیریت منابع نیز همراه شود