سکوت نتانیاهو در قبال مذاکرات ایران و آمریکا و اظهارات مثبت دونالد ترامپ درباره روند این مذاکرات میتواند به دلایل متعددی مرتبط باشد که نیازمند تحلیل دقیقتر از تحولات سیاسی و استراتژیک منطقه است. در زیر چند احتمال کلیدی بررسی شده است:
محافظهکاری استراتژیک و انتظار برای نتایج ملموس:
نتانیاهو ممکن است ترجیح دهد تا زمانی که نتایج مذاکرات روشنتر شود، واکنشی نشان ندهد. اظهارات عمومی زودهنگام میتواند موضع اسرائیل را در برابر متحدانش یا حتی در مذاکرات غیرمستقیم تضعیف کند. او احتمالاً منتظر است تا ببیند آیا مذاکرات به توافقی منجر میشود که منافع امنیتی اسرائیل را تأمین کند یا خیر.
هماهنگی با سیاستهای آمریکا تحت رهبری ترامپ:
نتانیاهو روابط نزدیکی با دونالد ترامپ دارد و احتمالاً نمیخواهد با اظهارات علنی، سیاست خارجی دولت جدید آمریکا را به چالش بکشد. اگرچه او در گذشته خواستار رویکرد سختگیرانهتر علیه ایران، مانند مدل “گزینه لیبی” بوده است، ممکن است به دلیل اطمینان به حمایت کلی ترامپ از اسرائیل، فعلاً سکوت اختیار کرده باشد تا از تضاد علنی با متحد اصلی خود اجتناب کند.
تمرکز بر مسائل داخلی و منطقهای دیگر:
نتانیاهو با چالشهای داخلی در اسرائیل، از جمله فشارهای سیاسی و تنشهای مرتبط با جنگ غزه و لبنان، مواجه است. این مسائل ممکن است توجه او را از اظهارنظر فوری درباره مذاکرات ایران و آمریکا منحرف کرده باشد. همچنین، او ممکن است ترجیح دهد انرژی خود را صرف تأثیرگذاری غیرمستقیم بر مذاکرات کند تا اظهارات علنی.
نگرانی از پیامدهای توافق احتمالی:
برخی تحلیلگران معتقدند که نتانیاهو نگران است که هرگونه توافق با ایران، حتی اگر محدود باشد، بتواند موقعیت استراتژیک ایران را تقویت کند یا فشارهای بینالمللی بر این کشور را کاهش دهد. سکوت او میتواند نشانهای از تلاش برای ارزیابی دقیقتر یا حتی برنامهریزی برای واکنشهای بعدی در صورت نیاز باشد. برخی پستها در شبکههای اجتماعی نیز به این نکته اشاره دارند که او ممکن است از رویارویی مستقیم با تصمیمات ترامپ اجتناب کند، زیرا چنین اقدامی میتواند برایش هزینهبر باشد.
عدم قطعیت در روند مذاکرات:
با توجه به اظهارات مقامات ایرانی، از جمله عباس عراقچی، مبنی بر اینکه مذاکرات همچنان غیرمستقیم است و هنوز پیشرفت ملموسی نداشته، نتانیاهو ممکن است نیازی به واکنش فوری احساس نکند. او احتمالاً منتظر است تا جهتگیری مذاکرات و میزان جدیت آمریکا در اعمال فشار بر ایران مشخص شود.
در مجموع، سکوت نتانیاهو میتواند ترکیبی از ملاحظات تاکتیکی، دیپلماتیک و استراتژیک باشد. او احتمالاً ترجیح میدهد در پشت صحنه عمل کند و از اهرمهای خود برای تأثیرگذاری بر سیاست آمریکا استفاده کند، بهجای اینکه با اظهارات علنی، موقعیت خود را در این مرحله حساس به خطر بیندازد. با این حال، این تحلیلها بر اساس اطلاعات موجود است و تحولات بعدی ممکن است دلایل دقیقتری را روشن کند.
