*آن دوست كه به هر طَرَفى خلقِ جهان نيكَش بگويند, از هر طُرُقى...طارق
*او كه خود خوب است و خَلق را همچو خود خوب ببيند...طارق
*آن كه هركَس را ببيند از بَرِ معرفتش خيرش رساند...
*او كه چون اسمش همان راهِ خداست و خودش او را بَسى عزت رَسانَد...
*آنكه را من بِنِگارَم خود دِلى دارد چو دريا مهربان پر بركت است...
*او كه حتى بعد از اين و تا قيامت,همه نامَش به نيكى بر زبان است...
*آن دوست كه اگر دشمن بخواهد زِ سَرِ جَهلُ حِسادت, نيكِ او را کِذب گويد ولى باكَش نباشد...
*او كه گر دشمن بدارد بِدان معنا باشد كه راهش همچو نامش راست باشد...
*آنكَس كه همه خوب بدانند,خود بي نياز از تعاريفِ منِ مِسكين بِباشد...
*او كه گر ظلم ببيند ولي ظالم نباشد, با دشمنِ خود نيك رفتــار بباشد...
*من اگر خود شاعرى بَس ياوه گويم,تو بپُرس از همه أهلِ مَحَله به تو گويند...
*دوست جاي خود,,,حتي دشمنانَم همه يک دل يک صدا نامَش گويند...
*آن كَسى كه دستانش را بَسى پرفَضلُ بخشِش, مَراتِب ديده ام كه كَسى را به طَعام است...
او كه خود خوب است بداند,خداوند هم جوابِ آن دُعاهاى خيرَش بِدادست...
*من كه خود عمرى شاعر بوده ام,از براىِ خدا و وطنم شعر مى خوانده ام...
*گر چُنين نيک سِرِشتى را نگويم,مثالَش را چُنان است كه هيچ نخواندم(نخوانده ام)...
,(((خلاصه اي از شعر طارق كه در اينجا بصورت قطعه قطعه نوشته شده)))
,درنهايت ادب و احترام تقديم به دوست خوبم آقاى قشمى...
,
