آقای معلّم
"به گمانم ذهنيتي كه آدمها از خود براي هم به يادگار مي گذارند، از همه چيز بيشتر اهميت دارد. و گرنه همه آمده اند كه يك روز بروند...!"
صمد_بهرنگي
صمد بهرنگى ؛ داستان نویس ، محقق ، مترجم و آموزگاری از خطّه ی آذربایجان،در سال ۱۳۱۸ در تبریز به دنیا آمد و تنها پس از ۲۹ سال به طرز مبهمی در رودخانه ی ارس غرق شد.
بهرنگي فعالیت خود را ابتدا با طنز نویسی آغاز کرد و در دانشسرا روزنامه ای فکاهی با نام "خنده" را منتشر می کرد .
آثار او بیشتر شامل قصه است. زندگی او سراسر عشق و تلاش برای پرورش کودکانی سالم و انسان هايي اصیل است .
وی عاشق آموزش بود و به همین سبب بر آن شد تا با فکری روشن و ایمانی راسخ به روستاهای آذربایجان برود و به کودکان درس بدهد .
بهرنگي نمونه ی کاملی از یک مردم دوست و وطن دوست است که به جای پا روی پا انداختن و در رستوران های خیابان های شمالی تهران لم دادن و حرف های روشنفکرانه زدن ، پیچیده ترین قسمت درد و نارسایی فرهنگی مردم این مملکت را کشف کرده بود و راه درمانش را هم نشان داد.
قصه هایش مردی را تجسم میکند که احساس زندگی و زنده ماندن در او سخت پابرجاست و برای سلامت بخشیدن به این امر تلاش می کند ولی افسوس که افسانه ی پر غوغای زندگی او دقيقاً همچون "ماهی سیاه کوچولو" که از هیچ آغاز کرد ، در همه هیچ شد.
برخی از آثار او عبارتند از :
ماهی سیاه کوچولو
کند و کاو در مسائل تربیتی ايران
عادت
تلخون
اولدوز و کلاغ‌ها
اولدوز و عروسک سخنگو
کچل کفترباز
پسرک لبو فروش
افسانه محبت
و ...
