برای اولین بار بعد از دیدن یک فیلم سینمایی آرزو کردم ای کاش این فیلم قبل از انقلاب ساخته می‌شد! جاندار فیلم فارسی مطمئنا جاندار تر از این فیلم می بود.
موضوع فیلم با یک عروسی شروع می‌شود که به دلیل وجود یک عشق قدیمی به درگیری و بعد از آن به قتل می انجامد.( برادر عروس، برادر خواستگار قبلی را می کشد).
خب موضوع در عین کلیشه ای بودن جذاب است. باز هم نمی‌خواهم وارد موارد فنی شوم چون هیچ تخصصی در آن ندارم. بحث من درباره آن قسمت از فیلم است که برادر مقتول شرط رضایت را ازدواج با دختر شوهر دار خانواده مطرح می‌کند و تاسف بارتر از مطرح کردن عادی این موضوع در میان یک خانواده سنتی ، راضی شدن تدریجی مادر (نامادری) و تلاش برای انجام این کار است.
جالب اینجاست برادر خانواده که در زندان است برای دفاع از ناموس خود قتل انجام داده و بحث در خانواده درباره این است که تنها راه برای نجات او از چوبه دار همین مسئله است. چه قدر نفرت انگیز!
ای کاش این فیلم در فضای قبل از انقلاب یا حتی قبل از دهه هفتاد ساخته می شد. نیاز به توضیح نیست که مطرح شدن همچین پیشنهادی در خانواده ،آن هم در حضور سوپر استار های آن زمان سینما چه واکنشی را در بر می‌داشت. واکنشی از جنس بهروز وثوقی در قیصر یا جمشید هاشم پور در مجازات.
این یعنی پسرفت واقعی در بیان مفاهیم با وجود پیشرفت زیاد تکنولوژی . باید بنشینیم و ببینیم سینما در نابودی مفاهیم ارزشمند فرهنگی ما به کجا خواهد رفت؟ ای کاش بدانیم راه پیشرفت هر جامعه پیشرفت با استفاده از پایه های فرهنگ دیرینه همان جامعه است نه با زدن پایه های آن.
