بلوک‌های اطلاعاتی در یک زنجیره مجازی به هم مرتبط می‌شوند و یک رکورد دیجیتال به اشتراک گذاشته شده و غیرقابل تغییر از تمام تراکنش‌ها ایجاد می‌کنند.
یک بلاکچین یک پایگاه داده توزیع شده است که تمام تراکنش‌ها را در یک شبکه رایانه‌ای ثبت می‌کند. هر بلوک حاوی اطلاعاتی در مورد تراکنشات اخیر و همچنین یک هش رمزنگاری شده از بلوک قبلی است. هش یک رشته منحصر به فرد از حروف و اعداد است که از یک الگوریتم رمزنگاری ایجاد می‌شود.
هنگامی که یک تراکنش جدید انجام می‌شود، آن تراکنش به یک بلاک اضافه می‌شود. بلوک سپس توسط گره های شبکه تأیید می‌شود. هنگامی که یک بلوک تأیید شد، به بلاکچین اضافه می‌شود.
بلاکچین‌ها غیرقابل تغییر هستند، به این معنی که اطلاعاتی که در یک بلوک ذخیره می‌شود نمی‌تواند پس از اضافه شدن بلوک به بلاکچین تغییر کند. این به دلیل نحوه کار هش‌های رمزنگاری است. اگر اطلاعات در یک بلوک تغییر کند، هش بلوک نیز تغییر خواهد کرد. با این حال، هش بلوک قبلی در بلوک جدید ذخیره می‌شود. بنابراین، اگر کسی سعی کند اطلاعات را در یک بلوک تغییر دهد، تمام بلوک‌های بعدی بلاکچین نیز باید تغییر کنند تا هش‌های آنها معتبر باشد. این کار بسیار دشوار است و به همین دلیل است که بلاکچین‌ها غیرقابل تغییر هستند.
مثال:
فرض کنید یک بلاکچین برای ردیابی مالکیت خانه ها استفاده می‌شود. هر خانه در بلاکچین یک توکن منحصر به فرد دارد. هنگامی که خانه‌ای فروخته می‌شود، توکن خانه به مالک جدید منتقل می‌شود.
هنگامی که یک خانه فروخته می‌شود، تراکنش فروش به یک بلوک اضافه می‌شود. بلوک سپس توسط گره‌های شبکه تأیید می‌شود. هنگامی که یک بلوک تأیید شد، به بلاکچین اضافه می‌شود.
اکنون، فرض کنید کسی می‌خواهد مالکیت یک خانه را در بلاکچین تغییر دهد. آنها باید تمام بلوک‌های بعدی بلاکچین را نیز تغییر دهند تا هش‌های آنها معتبر باشد. این کار بسیار دشوار است و به همین دلیل است که بلاکچین‌ها غیرقابل تغییر هستند.
بلاکچین ها یک فناوری بسیار قدرتمند هستند که می‌توانند برای ردیابی مالکیت دارایی‌ها، ثبت تراکنش‌ها و ایجاد قراردادهای هوشمند استفاده شوند.
