معماری بلاکچین از لایه ۰ تا ۳

معماری بلاکچین ساختار و طراحی اساسی یک شبکه بلاکچین است. به اجزای مختلف و لایه‌هایی اشاره دارد که یک بلاکچین را تشکیل می‌دهند و چگونه آن‌ها با هم کار می‌کنند تا امکان ثبت ایمن و شفاف تراکنش‌ها را در یک پلتفرم غیرمتمرکز فراهم کنند.

معماری بلاکچین از چندین لایه تشکیل شده است که هر یک از آنها هدف خاصی را دنبال می کنند و به عملکرد کلی شبکه کمک می کنند. این لایه ها عبارتند از:

لایه کاربردی: این بالاترین لایه معماری بلاکچین است که برای کاربران قابل مشاهده است. از رابط‌های کاربری تشکیل شده است، مانند وب یا برنامه‌های تلفن همراه، که به کاربران اجازه می‌دهند با بلاکچین تعامل داشته باشند و به خدماتی که ارائه می‌دهد دسترسی داشته باشند.

لایه میانی: لایه میانی بین لایه کاربردی و لایه اصلی بلاکچین قرار دارد. از نرم افزارها و پروتکل های مختلفی تشکیل شده است که امکان ادغام بلاکچین با سایر سیستم ها و برنامه ها را فراهم می کند. این لایه مسئول فعال کردن ارتباط بین اجزای مختلف شبکه بلاکچین است.

لایه اصلی بلاکچین: لایه اصلی بلاکچین قلب معماری بلاکچین است. از خود بلاکچین تشکیل شده است که یک دفتر کل توزیع شده و غیرمتمرکز از تمام تراکنش هایی است که در شبکه رخ داده است. بلاکچین توسط شبکه ای از نودها نگهداری می شود که رایانه هایی هستند که تراکنش ها را در دفتر کل تأیید و ثبت می کنند. لایه اصلی بلاکچین همچنین شامل مکانیزم اجماع است که تعیین می کند چگونه تراکنش های جدید به بلاکچین اضافه می شوند و چگونه درگیری ها حل می شوند.

لایه شبکه: لایه شبکه پایه و اساس معماری بلاکچین است. از زیرساخت اساسی، مانند اینترنت و سیستم های مخابراتی، تشکیل شده است که امکان برقراری ارتباط و تبادل داده را بین اجزای مختلف شبکه بلاکچین فراهم می کند.

به طور خلاصه، بلاکچین یک سیستم پیچیده است که از چندین لایه تشکیل شده است که با هم کار می‌کنند تا امکان ثبت ایمن و شفاف تراکنش‌ها را در یک پلتفرم غیرمتمرکز فراهم کنند. این امکان را برای چندین طرف فراهم می‌کند که بدون نیاز به یک مرجع مرکزی با یکدیگر همکاری کنند و تراکنش انجام دهند، و امنیت، شفافیت و کارایی بیشتر را امکان‌پذیر می‌کند.