در تاریخ ۱۳ ام فروردین ۱۴۰۳، یعنی ۱۰۷ روز پیش اسرائیل به کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در دمشق که در واقع ساختمان مجاور سفارت است حمله کرد و با چندین موشک این ساختمان را هدف قرار داد که منجر به کشته شدن ۱۴ تن از جمله یکی از فرماندهان ارشد نیروی قدس سپاه پاسدارن، «سرتیپ محمد رضا زاهدی» شد.
البته سرانِ رژیم صهیونسیتی هیچ وقت به صورت رسمی مسئولیت این حمله را به عهده نگرفتند اما این که چه کسی پشت این حمله بود هم برای دوستان و هم دشمنان اسرائیل مشخص بود.
این اولین باری نبود که فرماندهان سپاه پاسداران در سوریه ترور می‌شدند اما قطعاً برای بار اول بود که علاوه بر ترور، کنسولگری ایران_که در واقع به منزله خاک ایران است_ هدف قرار می‌گرفت.
این حمله با واکنش شدید مقامات جمهوری اسلامی ایران روبه‌رو شد:
آیت‌الله خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران در این باره گفت:«حمله‌ی به کنسولگری ایران مثل حمله به خاک ماست؛رژیم خبیث باید تنبیه بشود و تنبیه خواهد شد.»
سرلشکر سلامی فرمانده کل سپاه پاسداران گفت:«ما هشدار می دهیم هیچ عملی از هیچ دشمنی در مورد نظام مقدس ما بدون پاسخ نخواند ماند و هنر ملت ایران شکستن قدرت امپراطوری‌ها و اثبات پیروزی حقیقت ایمان است.»
۱۳ روز بعد از این حمله، در ۲۶ ام فروردین ماه جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به این حمله عملیات «وعده صادق» را انجام داد.
در این مقاله در سه بازه زمانیِ، قبل از عملیات، حین عملیات و بعد از عملیات به بررسی این موضوع می‌پردازیم.
بازه زمانی اول(از زمان حمله اسرائیل تا شروع عملیات ایران):
در این زمان ایران مشغول محکوم کردن اسرائیل به خاطر این حمله در سطح بین‌المللی بود، به درخواست روسیه در شورای امنیت جلسه ای با این موضوع برگزار شد اما برخلاف خواست ایران هیچ قطعنامه ای علیه اسرائیل در این جلسه صادر نشد، طبق نظر برخی تحلیلگران در صورت محکوم کردن این حمله توسط شورای امنیت سازمان ملل، ایران یا پاسخی مثل «وعده صادق» نمی‌داد و یا اگر می‌داد با شدت بسیار کمتر، اما به هرحال این اتفاق نیفتاد و جلسه شورای امنیت بدون ماحصلی برای ایران به پایان رسید.
ایران که از برخورد سازمان ملل با اسرائیل ناامید شده بود تصمیم گرفت به صورت «نظامی» به این حمله پاسخ دهد و مشغول آماده سازی شد_نکته ای که احتمالا از چشم آمریکا و ماهواره هایش دورنماند و می‌توانستند آماده شدن موشک هایی را که قرار بود به سمت سرزمین های اشغالی شلیک شوند را ببینند_ در این زمان تعدادی از کشورها از جمله کشورهای اروپایی مانند انگلیس سعی کردند با تماس گرفتن و تهدید و ترساندن، ایران را از پاسخ منصرف کنند اما در داخل کشور اراده قاطعی برای انجام این عملیات وجود داشت.
۷۲ ساعت قبل از عملیات ایران کشورهای منطقه_احتمالا کشورهایی که قرار بود موشک ها و پهپادها از حریم هوایی آنها عبور کنند_را از بازه‌ی احتمالی زمان حمله‌ی خود مطلع کرد، این نکته نشان می‌دهد که ایران قصد انجام عملیات غافلگیرانه نداشت.
بازه زمانی دوم(زمان انجام عملیات):
در این عملیات بیش از ۳۰۰ تیر موشک و پهپاد_پهپاد شاهد۱۳۶ و موشک کروز و موشک‌های بالستیک عماد و خیبر شکن_ به سمت اراضی اشغالی شلیک شد، که از آن می‌توان به بزرگترین حمله پهپادی و موشکی تاریخ یاد کرد.
هدف این حملات دو پایگاه نظامی مهم رژیم صهیونسیتی در جنوب سرزمین های اشغالی بود.
نکته قابل توجه این است که پدافند اسرائیل در این عملیات تنها نبود و آمریکا و انگلیس و فرانسه نیز با تمام توانِ پدافندی‌ای که داشتند به دفاع از اسرائیل پرداختند.
به گفته سردار حاجی زاده فرمانده نیروی هوا و فضای سپاه این عملیات تنها با ۲۰ درصد از امکاناتی که برای حمله آماده شده بود انجام شد.
بازه زمانی سوم(پس از عملیات):
بعد از عملیات اسرائیل مدعی شد که ۹۹ درصد پرتابه‌های شلیک شده را رهگیری و منهدم کرده است اما می‌توان گفت این ادعا تنها برای کوچک نشان دادن پاسخ ایران و شانه خالی کردن از زیر پاسخ به این حمله بود.
سردار سلامی گفت این عملیات با موفقیتی بیش از انتظار ما انجام شد و اهداف محدودی که در سرزمین های اشغالی مدنظر ما بودند منهدم شدند.
از مهم ترین دستاوردهای وعده صادق برای ایران «احیای بازدارندگی» و «گشودن فصلی جدید از مبارزات در برابر اسرائیل» بود.
