بحران سایبورگ در کمین انسان

یادداشتی جامعه‌شناختی در باب نظریه سایبورگ دانا هاراوی

در اینستاگرام و تلگرام با ما همراه باشید.

سایبورگ شدن، تهدید یا فرصت؟
امروزه جسم و ذهن ما با تکنولوژی گره خورده و راه گریزی از آن نداریم. از استفاده از اندام‌ های مصنوعی مانند ضربان ساز، دست یا پای مصنوعی در بدنمان گرفته، تا کارهای روزانه مثل ظرف شستن با ماشین ظرفشویی همه با استفاده از تکنولوژی است. این تکنولوژی با اینکه کار ما را راحت تر میکند اما بحران هایی برای ما به وجود میاورد، و جسم و ذهن ما را تحت تاثیر خودش قرار میدهد و جزئی از وجود انسان میشود، برای مثال کامپیوتر ها جای حافظه انسان را گرفته و تمام کارها را برای انسان ها انجام میدهند و ما حتی برای  حساب اعداد ساده از ماشین حساب استفاده میکنیم، و هر چیزی که بخواهیم یادمان بماند به تلفن همراه خود می سپاریم،  در واقع کامیپوترها تبدیل به ذهن هوشمند انسان شدند با این تفاوت که امکان خطا و فراموشی در رایانه ها نیست، و این ذهن انسان ها را تنبل میکند و آنها همه چیز را به دست رایانه ها میسپارند. در مثال تاثیرات جسمانی تکنولوژی میتوانیم بگوییم تمام کارهای انسان مثل از خواب بیدار شدن با آلارم گوشی، یا دور کاری و آموزش های مختلف از راه دور تا کارهای سخت تر مانند تولید را ماشین ها وابزار آلات صنعتی و تکنولوژی انجام‌میدهند و انسان ها تحرکات جسمانی کمتری دارند چون حتی کارهای روزانه ما را دستگاه های مختلف انجام می‌دهند و این عدم تحرک تبعات منفی بسیار زیادی برای سلامت روح و جسم انسان دارد. عدم تحرک باعث چاقی و بیماری های گوناگون در جسم انسان میشود و همین طور بیماری های روحی هم میتواند نتیجه بی تحرکی و استفاده زیاد از تکنولوژی باشد زیرا روح انسان همواره به دنبال تلاش و تکاپو است  اما راحتی و رفاهی که دنیای مدرن برای ما  آورده و گره خورده با وجود ما و ما را تبدیل به انسان های سایبورگی کرده،  با طبیعت جسم و روح انسان یکی نیست‌.
اما همان طور که دانا هاراوی میگوید با این وجود نباید از سایبورگ ترسید یا بالعکس در آن غرق شد، بلکه تنها باید هنر زیستن با آن را فرا گرفت.

مبینا رضائی نسب، فارغ‌التحصیل پژوهشگری اجتماعی.