تو زندگی همه یه نخی هست که اونا رو به زندگی متصل نگه داشته، برای من یکی از اون نخ‌ها باده! آره باد، بادی که بوی گل یاس رو تو شبای بهار بلند می‌کنه و می‌پیچه لای موهات، بادی که صورتت رو نوازش می‌کنه و به یادت می‌آره که زنده‌ای، که یکی وجودت رو حس کرده، یکی از میلیون‌ها.
بادی که می‌تونی بهش حرفات رو بگی، فکرات رو سوارش کنی و اونا رو از تو دور کنه.
دکارت شعارش اینه: "فکر می‌کنم پس هستم" و من شعارم اینه که باد می‌وزه پس هستم.
