وقتی دلت میگیرد
مرا بخوان
من حال تو را خوب می فهمم
من مفهوم شکستگی دل،
قایم کردن غم ها در پستو،
بغض های سرکوب شده در گلو،
نبود گوشی برای حرف های بسیار،
پچ پچ شنیدن از دور و نزدیک،
حال اشک های دل را
خوب می فهمم...
من فقط برای یک نفر می نویسم!
برایم مهم نیست کسی نوشته هایم را می خواند یا نه
یا اگر میخواند به خودش زحمتِ فشردن قلبِ پایین صفحه یا دکمه دنبال کردن را می دهد یا نه
قرار هم نیست زیر پستم بنویسم"به امید آنکه او که دوستش دارم بخواند! یا برای او که نمیدانم میخواند یا نه..."
از این خبر ها نیست
" من برای خودم می نویسم "
""لازمه بگم خوندن شما و نظراتتون برام ارزشمنده و اینکه گفتم برای خودم مینویسم صرفا هیچ منظور بدی پشتش نیست :) """
بعد از انتشار نوشته ام دوباره نوشته ام را می خوانم و لایک میکنم!
همیشه اولین لایک متن هایم را خودم میزنم
برایم مهم نیست کسی نوشته هایم را میخواند یا نمیخواند یا دوست دارد یا چه و چه و چه!
چون دوست دارم مینویسم! نه چون نویسنده خوبی هستم یا ادبیات را دوست دارم.
همیشه کاری را که دوست دارم انجام میدهم
بی توجه به غر غر های مادرم در زمستان بستنی میخورم!حتی با وجود آنکه می لرزم و دندان هایم به هم میخورد!
دیوانگی است؟شاید..
دوست دارم موقع خوردن چای و بیسکوییت ، بیسکویتم را فرو کنم داخل لیوان چای!
دوست دارم توی فروشگاه ها و پاساژ هایی که کفپوش سرامیکی دارند سُر بخورم!بی توجه به نگاه های مردم! بی توجه به سرزنش های مادرم!
مهم نیست چه کسی چه فکری میکند من فقط به آنچه که "او" دوست دارد اهمیت میدهم به " خودم "
خودشیفتگی؟شاید..
خودم را دوست دارم آنقدر که فکرش را هم نمی توانی کنی!
بی دلیل هم نیست،همه جا پا به پای من آمده
یک بار هم غر نزد و پا پس نکشید
همه جا با من بود در هیچ سختی ای تنهایم نگذاشت
تحمل کرد
دوستم داشت و دارد!
عالی و منحصر به فرد نیستم
و یا حتی بی نقص و کامل
عیب های خاص خودم را دارم، کج خلقی های خاص خودم!
و با همه ی اینها خودم را عاشقانه دوست دارم :)
بله من عاشق خودم هستم!
(خودت‌باش،یه‌اصل ارزشمند‌تر از یه کپی ِ )
دوست داشتن خود،شاید برای بعضی ها یک جمله ی گنگ و بی معنی باشد
اصلا چرا از کودکی به ما گفته اند دیگران را دوست بداریم و با آنها مهربان باشیم و کاری کنیم آنها از ما راضی و خشنود باشند و ما را دوست داشته باشند!!!
اما هیچ وقت از دوست داشتن خودمان حرفی به میان نیامده ، در صورتی که دوست داشتن خودمان یکی از کلید های اصلی برای موفقیت و محبوبیت است؟!
میدونی
بگذار همه چیز برود به جهنم
خودت رو تنها به خودت ثابت کن… نظر و قضاوت های دیگران هیچ ارزشی نداره ..هیچی!
یه ققنوس باش!
یه موجود افسانه ای...
ققنوس که میدانی چیست؟
اگر داستان های هری پاتر را خوانده باشی می شِناسیَش
پرنده محبوب دامبلدور ، یارِ کمک رسان هَری!
[ققنوس مرغی نادر و تنهاست و جفتی و زایشی ندارد. اما هزار سال یک بار، بر توده‌ای بزرگ از هیزم بال می‌گشاید و آواز میخواند و چون از آواز خویش به وجد و اشتیاق آمد، به منقار خویش آتشی می‌افروزد و با سوختن در آتش تخمی از وی پدید می‌آید که بلافاصله آتش میگیرد و می‌سوزد و از خاکستر آن ققنوسی دیگر متولد میشود!]
از خاکسترش از نو متولد میشود ، قویتر و زیباتر! از "درد" و "سوختن" به تولدی دوباره می رسد
همچنین قصه‌ی خودسازی، تغییر کردن، و تولدِ دوباره را برای ما، تعریف میکند
کمالگرایی و فراتر از حد معمول بودن!
[[ققنوس در واقع، یک اسطوره می باشد که در معنا و مفهوم انسانی خالص است و مخالف خشک اندیشی و کهنه گرایی و ضد جهل و نادانی است. ققنوس نماد نوزایی و بازآفرینی فردی و اجتماعی است و از نگاه دیگر نماد شخصیت های بزرگی است که توانسته اند در طول تاریخ ایجاد کننده تغییر باشند و به دلیل این ویژگی به عنوان الگو و منبع الهام بسیاری از اندیشمندان و رهبران بزرگ جهان بوده و در توسعه فرهنگی و اجتماعی جوامع رو به زوال نقش موثری داشته است.
نوسازی، تغییر و پیشرفت شخصی، یکی از زیباترین مفاهیم انسانی است که می توان آنرا در داستان زندگی ققنوس فراگرفت. ققنوس یک افسانه زیبا و در واقع راویِ افسانه‌ا‌یِ از نو ساختن است. اینکه به خودمان بنگریم و در صورت نیاز به بازنگری و تغییر، از تغییر کردن ترسی نداشته باشیم.]]
مثل ظروف چینی! باید در دمای ۱۲۰۰ درجه بپزد تا یک ظرف مرغوب و بی نقص داشته باشیم تا بر اثر سردی و گرمی روزگار نم پس ندهد و نشکند!
زیبایی ها از درد شکل میگیرند
بقول جناب هاکان منگوچ"درد همیشه راه را نشان میدهد"
یا بقول عزیزی که اسمش را به خاطرم نمی آورم "اگه دیدی کسی باهات مخالفت نمیکنه پس بدون داری اشتباهی میری!مسیر موفقیت هرگز صاف و هموار نبوده انگار الان همه آدما یا بیل گیتس شده بودن یا بنجامین فرانکلین!
خلاصه خودتون رو دوست داشته باشین!
منم خودمو دوست دارم و شمایی رو که حتی نمیشناسمتون!
مهم نیست چی هستی کی هستی چاقی یا لاغر یا جوش داری و صورتت کک و مک داره
و هر روز داری با آدمایی که فکر میکنن شما تو خونتون آینه ندارین سرو کله میزنید بیخیالشون! برن به جهنم
اونا هرگز تو روزای سخت زندگیتون نمیان کمکتون همین آدمی که اونا بهشون میگن چاق، یا جوش جوشیِ که تا تهش پاتون وایمیسته! پس لطفا حواست بهش باشه
یه نسخه بیشتر از تو نیست خودت رو با نقص هات دوست بدار
شاید بعضی آدم ها، مردم رو بر اساس قیافه هاشون،پولشون و یا مقدار منفعتی که براشون دارن انتخاب یا رد کنن
اما من معتقدم که آدما نون قلبشون رو میخورن
خودتو دوست داشته باش رفیق?
