هر زمان که قصد انتخاب یک #فیلم برای تماشا را دارم، اسامی فیلمهای متعدد سینمای #هند به چشمم میخورند؛ سلیقهام بیشتر به سمت فیلمهای آمریکایی است،اگرچه اروپایی و کرهای و البته ایرانی هم در صف انتخابهای بعدیم قرار میگیرند!
معمولاً به راحتی از خیر تماشای فیلمهای هندی میگذرم! دلیلش شاید در ژانر باشد شاید هم در کلیشهای که از سینمای غلوآمیز هند در ذهن دارم.
اما هربار که فیلمی هندی تماشا میکنم هم از دیدنش لذت میبرم و هم به این فکر میکنم که چطور همسایه ما فیلمهایی میسازد که هم دارای کیفیت ساخت است و هم دارای مفهوم! شاید کمی کند باشند اما بیننده را با خود همراه میکنند و حرفی برای زدن دارند! چرا سینمای ما اغلب یا تکراری است یا حرف تازهای برای گفتن ندارد؛ یا تلخِ تلخ است یا بجای کمدی، لودگی و شوخیهای جنسی است.
فیلم «خداحافظ» به یک معنا فیلم سرآمدی نیست اما درام دلنشینی دارد؛و مهمتر اینکه دغدغه دارد! از دغدغه اهمیت #خانواده تا دغدغه چگونگی رویارویی با سنتها و گاهی خرافات!
تماشایش را پیشنهاد میکنم.
