فرآیند قالبگیری دورانی یا به اختصار روتومولدینگ، یکی از فرآیندهای شکل‌دهی مواد پلاستیکی به شکل توخالی است. قدمت این صنعت به سال 1855 میلادی، یعنی حدود 150 سال پیش باز می‌گردد. این فرآیند نخستین بار برای قالبگیری مواد نیمه مایع فلزی با استفاده از نوع ساده‌ای از ماشین‌ها به کار گرفته شد. اولین پلیمری که در این صنعت مورد استفاده قرار گرفت (همانند بسیاری دیگر از تکنولوژی‌های شکل‌دهی مواد پلاستیکی)، پلی وینیل کلراید بود. این اتفاق در دهۀ 1930 میلادی رخ داد. پس از جنگ جهانی دوم و اواخر دهۀ 1950 میلادی، با دو واقعۀ مهم یعنی تولید پودر پلی‌اتیلن و استفاده از آن به جای رزین‌های مایع و ساخت کوره‌های سیرکولاسیون هوای داغ، انقلابی در این صنعت به وجود آمد. در اواسط دهۀ 1970 میلادی، پلی‌اتیلن سبک خطی وارد چرخۀ تولید شد. در دهۀ 1980 میلادی پلی آمید، پلی پروپیلن و پلی کربنات وارد چرخۀ تولید شدند. از آنجایی که پلی اتیلن خواص خیلی متنوعی از خود به نمایش می‌گذاشت، خیلی زود از حیث میزان استفاده از سایر پلیمرها پیشی گرفت. به نحوی که امروزه، بیش از 80 درصد محصولات تولید شده با استفاده از روش قالبگیری چرخشی، از مادۀ اولیۀ پلی‌اتیلن تولید می‌شوند. از این دسته محصولات می‌توان به مخازن نگهداری آب، سوخت و فرآورده‌های شیمیایی، وان‌های مورد استفاده در صنایع آبکاری و پرورش ماهی، اسباب بازی ، بشکه‌های بسته‌بندی، اسکله‌های شناور و ادوات ترافیکی و جاده‌ای و ... اشاره کرد.
