پرده اول) از چند هزار سال پیش بشر برای خرید و فروش کالا یه جایی میرفته با اسم "بازار". تو این بازار، کالا و خدمات مورد نیازش رو پیدا می‌کرده و به روش‌های مختلف اونا رو تهیه می‌کرده. یا به روش مبادله کالا به کالا یا از طریق توافقات رایج (مثل طلا، سکه، نمک، صدف دریایی و غیر). عیب بزرگی که این روش داشت این بود که زمان و انرژی زیادی رو از بشر می‌گرفت و گاها باید چند ساعت یا حتی چند روز صرف می‌کرد تا نیاز مورد نظرش رو تامین کنه. این شیوه تا چند هزار سال ادامه داشته تا اینکه...
پرده دوم) از حدود 30 سال پیش (10 سال پیش در ایران) بعد از پیدایش و گسترش تجارت الکترونیک، بشر راحت از قبل نیازهای مورد نظرش رو تامین می‌کنه. دیگه لازم نبود زمان و انرژی زیادی صرف کنه به بازار فیزیکی مراجعه کنه. تو خونه رو مبلش لَم می‌داد و هرچیزی که نیاز داشت رو با چند تا کلیک می‌خرید و البته جلو در خونه‌ش تحویل می‌گرفت. البته این شیوه یه سری معایب هم داشت. مثلا اینکه تو خرید اینترنتی مثل خرید حضوری نمیتونه کالا مورد نظرش رو لمس کنه و حس خرید رو تجربه کنه. یا مثلا ممکن بود کالایی که خریده با چیزی که انتظار داشته فرق داشته باشن یا کالا معیوب به دستش برسه که در هر دو حالت مجبور بود با کلی دردسر کالا مرجوع کنه و دوباره از اول! مشکلات اعتماد به فروشگاه اینترنتی، خرید جزئی و غیره هم که سر جای خود. همزمان در کنار این شیوه خرید، یک بازار جدیدی هم تو ایران شکل گرفت که هیچ جای دیگه‌ای از دنیا مشابه نداشت...
پرده سوم) و اون چیزی نبود جز مترو مارکت! دستفروش‌های زیادی که هر روز تو مترو کالاهای مختلفی رو می‌فروشن. از شارژر و هندزفری گرفته تا جوراب و شال زنونه و کمربند. این بازار علاوه بر داشتن مزایای مدل فیزیکی و اینترنتی، عیب‌های اونا رو هم برطرف کرده. یعنی مثل بازار فیزیکی لازم نیست وقت و انرژی صرف بشه و افراد تو زمان‌های مرده‌شون (مثلا رفت و آمد به محل کار) خرید حضوری رو تجربه می‌کنن. این درحالیه که رو صندلی‌های مترو نشستن و فروشنده خودش میاد محصولش رو معرفی می‌کنه و خرید انجام می‌شه. تازه اگه "پول نقد نداری کارت خوان هم موجوده". همه این عوامل باعث شده بازار دستفروش‌های مترو تبدیل به یکی از بی نقص‌ترین تجربه‌های خرید ممکن بشه و احتمالا به زودی شاهد شکل گرفتن بقیه بازارهای ممکن مثل لوازم خونگی، مبلمان، خودرو و غیره باشیم :))
