اینترنت ملی در واقع یک پلتفرم بسته است که بر اساس پروتکل‌های اینترنتی عمل می‌کند. در این سیستم، دولت هر کشور از اینترنت ملی به عنوان جایگزینی برای اینترنت جهانی استفاده می‌کند تا بتواند به بهترین نحو ممکن اطلاعات و داده‌هایی که در داخل شبکه تبادل می‌شوند را نظارت کند.
اینترنت ملی معمولاً خدمات محدودی را ارائه می‌دهد که ممکن است جایگزینی برای خدمات خارجی مانند سرویس‌های ایمیل، موتورهای جستجو، شبکه‌های اجتماعی و خدمات مشابه باشد. اصولاً اینترنت ملی به منظور ایجاد پایه‌های مستحکم و برقراری یک شبکه داخلی و پایدار برای اینترنت در کشور طراحی شده است.
در واقعیت، این درخواست‌ها از طریق ارتباطات امن و خصوصی داخل یک شبکه داخلی پردازش می‌شوند. با این حال، هنوز مزایای دقیق و واقعیت‌های اینترنت ملی به شکل کامل مشخص نشده است.
اینترنت ملی چیست؟ به گفته مسئولان، قصد قطع ارتباط با اینترنت جهانی ندارند و اینترنت ملی به شکلی تازه برای دسترسی به سایت‌ها و منابع داخلی ارائه خواهد شد. با این حال، در اینترنت ملی ممکن است اشخاص و صاحبان وب‌سایت‌ها توسط استفاده از سرورهای داخلی شناسایی شوند و به عبارت دیگر، مسئولیت ارائه خدمات و اطلاعات به کاربرانشان را دارند و باید به قوانین داخلی کشور پایبند باشند.
همچنین شرکت‌ها ملزم به استفاده از مراکز داده داخلی ایران و ثبت آدرس‌های آی‌پی خود هستند. بعضی از موافقان این طرح معتقدند که در صورت قطع ارتباط با اینترنت جهانی، اینترنت ملی به عنوان یک جایگزین مفید برای استفاده از پیام‌رسان‌ها و وب‌سایت‌های داخلی کشور مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
این اتفاق در زمان‌هایی که دسترسی به اینترنت جهانی برای کاربران ما قطع شده استفاده شده و نشان‌دهنده اهمیت اینترنت ملی در مواقع بحرانی می‌باشد. با این وجود، این اقدام با نگرانی‌ها و واکنش‌های مخالفان زیادی روبه‌رو شده است، زیرا این افراد معتقدند که اینترنت ملی می‌تواند محدودیت‌های بیشتری را برای کاربران ایجاد کند و کنترل دولت را بر روی اطلاعات آن‌ها افزایش دهد.
در نهایت، اینترنت ملی یک پلتفرم بسته است که تحت پروتکل‌های اینترنتی عمل می‌کند و توسط دولت به عنوان جایگزین اینترنت جهانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این سیستم به منظور نظارت بهتر بر اطلاعات و داده‌های داخلی طراحی شده و خدمات محدودی را ارائه می‌دهد.
با اینکه هنوز اینترنت ملی همچنان در مراحل اجرایی قرار دارد و جزئیات آن مشخص نشده است، مطرح شده است که ممکن است منجر به محدودیت‌ها و کنترل بیشتری بر روی دسترسی کاربران شود. این تصمیم در زمان‌های بحرانی به عنوان یک جایگزین برای دسترسی به خدمات داخلی مورد استفاده قرار گیرد، اما با واکنش‌ها و نگرانی‌های مخالفان نیز همراه شده است.
