امشب که با انداختن پارازیت یا نمی دانم هک، ثانیه هایی تصویری بر روی صفحه تلویزیون انداختند و به آقای ما بی احترامی کردند، خیلی دلم شکست... من اصلا، آدم این نیستم که به روی کسی بیاورم و نشان بدهم که ارادت خاصی به حضرت آقا دارم. اما قلبم تکه تکه شد که چرا عده ای نمی خواهند نور حقیقت را ببینند و هنوز هم چشمشان را به روی آن می بندند... رفتم سراغ کاویدن فایل های قدیمی ام... چون حتی حال نوشتن هم نداشتم، به این متن رسیدم، فکر کنم حداقل 10 سال پیش این متن را خطاب به شهید ابراهیم هادی نوشتم:
سلام شهید!
امشب شب قدر است.
از رهبرمون شنیدم که بروید پیش انسان هایی که شما را به یاد خدا می اندازند، من هم آمدم پیش تو. اشکال ندارد که از تو نشانه ای ندارم به جاش قلبی دارم که هر چند وقت یک بار هوایی می شود و برای تو بی قرار می شود. نمی دانم تو برای امشب چه برنامه ای داری اما می دانم که خودم برنامه مناسبی ندارم که بی قراری ام را سامان دهد، فقط چشمم به دست کسانی است که دستانشان باز است، شهید یادت باشه برای مردم غزه دعا کنی، برای انقلاب دعا کنی، برای مسلمانان جهان دعا کنی اما اول برا امام منتظر دعا کن، خواستی ما رو هم فراموش نکن.
دوستدار تو یک همسنگر غافل
شاید واقعا برای من امشب، شب انتخاب قدر باشد...
