کوررنگی یکی از شایع‌ترین شرایط ارثی جهان است:
در چشم، سلول‌های مخروطی وظیفه‌ی تشخیص سه رنگِ قرمز، سبر و آبی را دارند. کوررنگی زمانی
اتفاق می‌افتد که برخی از این سلول‌ها عملکرد عادی ندارند و در نتیجه فرد قادر نیست رنگ‌ها را به
صورت عادی ببیند. کوررنگی قرمز-سبز، شایع‌ترین نوع کوررنگی است، اما کوررنگی می‌تواند بر
ترکیبات رنگی دیگر نیز اثر بگذارد.
دانش‌آموزان عادی، به طور خودکار اطلاعاتی که با رنگ نشان داده می‌شوند را می‌فهمند، اما دانش‌آموزان کوررنگ
اغلب قادر به درک اطلاعاتی که از طریق رنگ منتقل می‌شوند نیستند. برای آنان، رنگ تنها باعث گیجی می‌شود،
و سخت‌تر می‌توانند متوجه منظور معلم شوند. با شناسایی و حمایت از دانش‌آموزان کوررنگ در کلاستان، شما به
آنان شانسی هدیه می‌دهید تا همچون دانش‌آموزان دیگر قادر به یادگیری باشند.
کوررنگی در بسیاری از مواقع، تشخیص داده نمی‌شود زیرا معاینات چشم پزشکی مدارس تست‌های تشخیص کوررنگی را شامل نمی‌شوند. همچنین دانش‌آموزان کوررنگ، احتمالا درباره‌ی وضعیت خود چیزی نمی‌گویند زیرا اغلب درباره‌ی تفاوتِ بینایی خود با دیگران ناآگاهند. بنابراین، اغلب والدین یا معلمان هستند که نشانه‌های کوررنگی را تشخیص می‌دهند. آزمون ایشیهارا و برخی نشانه‌ها، می‌توانند در تشخیص کوررنگی کمک کننده باشند.
علامت‌هایی که می‌توانند نشان دهنده‌ی کوررنگی احتمالی باشند عبارتند از:
تشخیص کوررنگی با چارت‌های ایشیهارا
تشخیص کوررنگی اغلب با استفاده از چارت‌های رنگی بنام صفحات آزمون ایشیهارا انجام می‌شود. در این صفحات اعدادی متشکل از نقطه‌های رنگی در زمینه‌ای متشکل از نقاطی به رنگ دیگر قرار گرفته‌اند که تشخیص آنها برای افراد کوررنگ مشکل است. در صورتی‌که مشکلی در دید رنگی بیمار تشخیص داده شود از تست‌های دقیق تر استفاده می‌شود. همچنین اجرای برنامه‌های غربالگری نیز به شناسایی این افراد و توجه به نیاز خاصی که دارند کمک کننده است. در تصویرهای زیر، فرد با بینایی عادی قادر است اعداد 16، 13، 7، 9، 12 و 8 را ببیند.
راهکار‌هایی وجود دارد، که می‌توانید از طریق آن مطمئن شوید کلاستان برای دانش‌آموزان کوررنگ نیز مناسب است:
مطالب این راهنما، از سایت "آگاهی از کوررنگی" ترجمه شده‌اند. می‌توانید فایل این راهنما را از اینجا دانلود کنید.
