تصور کنید همسرتان به شما بگوید که قرص ضد بارداری مصرف کرده‌است؛ اما این کار را نکرده باشد و حامله شود. حال او مرتکب عمل «اسپرم دزدی» شده‌است که قاعدتاً انتظار داریم این کار جرم‌انگاری شده باشد. اما خیر! این عمل در حال حاضر جرم‌انگاری نشده و حق مرد بر بدن خود نقض می‌شود زیرا مرد مجبور است مسئولیتهای پدری خود مانند child support را ادا کند، بدون اینکه رضایتش مطرح شده باشد.
اما برای اینکه حق زن بر بدن خود و هم حق مرد بر بدن خود به رسمیت شناخته شود چه می‌توان کرد؟
پیشنهاد من این است در حالی که حق سقط جنین به طور مطلق در اختیار زن قرار می‌گیرد، حق انصراف از پدری هم به طور مطلق در اختیار مرد قرار بگیرد. در واقع سقط جنین به منزله‌ی حق انصراف زن از مادری است که معادلش حق انصراف مرد از پدری است. حق انصراف مرد از پدری بدین معناست که مدت زمان معینی برای انصراف مرد از پدری در اختیارش قرار گیرد.
برای مثال تصور کنید که زنی باردار شده باشد، زن بچه را بخواهد اما مرد خیر. پیشنهاد من این است که حق سقط جنین مطلقا در اختیار زن باشد و مرد نتواند زن را وادار به سقط کند، اما مرد حق انصراف از پدری داشته باشد. یعنی بتواند با انصراف از پدری، جلوی تحمیل شدن تمام مسئولیتهای پدری مانند child support و alimony را بگیرد، گویی که هیچ فرزندی ندارد.
با به رسمیت شناختن حق سقط جنین برای زنان، و حق انصراف از پدری برای مردان، دیگر هیچ مردی نمی‌تواند زنی را وادار به پذیرش یا عدم پذیرش "نقش مادری" کند و هیچ زنی هم نمی‌تواند مردی را وادار به پذیرش یا عدم پذیرش "نقش پدری" کند.
بدون حق انصراف از پدری، حق مردان بر بدن خود، که از بدیهی‌ترین حقوق هر انسانی است از او سلب می‌شود. امید است مردان در مطالبه‌ی این حق و بازگردانی حقوق اولیه انسانی خود، جدی عمل کنند.
