دیسمورفی (خود زشت پنداری) عضلانی زیرمجموعه ای از اختلال بدشکلی پنداری بدن است که در آن افراد بدن خود را به اندازه کافی عضلانی نمی‌دانند. در حالی که دیسمورفی بدن یک موضوع جنسیتی نیست، دیسمورفی عضلانی تقریباً به طور انحصاری مردان را تحت تأثیر قرار می دهد.
ایالات متحده و اوکراین تشخیص دادند که مردان در این کشورها تمایل به عضلانی‌تر شدن دارند Frederick et al., (2007). مطالعات پسران نوجوان در فیجی، تونگا و استرالیا انگیزه مشابهی را برای عضله سازی گزارش کرده‌اندMcCabe, Ricciardelli, Waqa, Goundar, & Fotu, (2009). مطالعه مردان در ایالات متحده، فرانسه و اتریش گزارش داد که مردان معمولاً مردانه‌ای را ترجیح می‌دهند که به طور متوسط 28 پوند عضله بیشتر از هیکل فعلی‌شان داشته باشد Pope et al., (2000).
در مجموع، این مطالعات نشان می دهد که درصد بالایی از مردان، از میزان عضلانی بودن خود ناراضی هستند و این نارضایتی گسترده است. و این نارضایتیِ فزاینده، با چندین پیامد منفی عاطفی و رفتاری مرتبط است.
مردان جوان گزارش می دهند که بخاطر ظاهرشان، تحت فشار خانواده و همسالان خود قرار گرفته‌اند و ۴۴.۷٪ از مردان جوان گزارش می‌دهند که در مورد وزن و ظاهر خود مسخره می‌شوند. Liang, Jackson, & McKenzie (2011). همچنین بدشکل پنداری عضلانی باعث ناراحتی بالینی قابل توجهی می‌شود و با اختلال وسواس فکری-اجباری، سوء مصرف مواد، فوبیای اجتماعی و افسردگی مرتبط است.
مردان برای دستیابی به ایده آل عضلانی تر نسبت به دهه های گذشته با فشارهای اجتماعی فزاینده ای مواجه هستند.
source: Muscle Dysmorphia and the Perception of Men’s Peer Muscularity Preferences
