در زمینه ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری، مردان مسن گروهی هستند که در معرض خطرات بخصوصی قرار دارند و آسیب‌پذیرند، بنابراین آنها نیازها و ترجیحات خاص خود را دارند.
گرچه مردان امید به زندگی کمتری نسبت به زنان دارند و بیشتر مستعد ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها هستند، با این حال کمبود سواد سلامت و همچنین کلیشه‌ها و ستم‌های جنسیتی، مردان مسن را از دسترسی به خدمات سلامت باز داشته‌است به طوری که مردان در مقایسه با زنان با احتمال کمتری به دنبال خدمات درمانی می‌روند. به همین سبب است که تبیین رویکردهای جنسیتی برای سلامت مردان الزامی است.
سوله‌های مردانه (به انگلیسی: Men's Sheds) یکی از اقداماتی است که این هدف را دنبال می‌کنند و به طور خاص مردان مسن را مخاطب قرار می‌دهند. این سولهها مکان‌هایی برای گردهمایی مردان مسن هستند که بر بهبود سلامت، ارتقای روابط مردانه و فعالیت‌های گروهی تمرکز می‌کنند. شواهد نشان می‌دهد که این برنامه تأثیرات مثبتی در سلامت و رفاه مردان مسن دارند.
این سولهها سازمان‌های غیرانتفاعی و غیرتجاری هستند که محیطی امن و دوستانه برای مردان مسن فراهم می‌سازند. در این سولهها مردان می‌توانند در فعالیت‌های مشترک شرکت کنند. شرایط کلی این محیط‌ها و نوع فعالیتی که انجام می‌دهند، می‌توانند سوله به سوله متفاوت باشد؛ با این حال کار روی چوب و فلز در بسیاری از سولهها رایج هستند، و عمدتا با هدف خیریه صورت می‌گیرند.
هدف اصلی این سازمان‌ها، ارتقای سلامت و رفاه شرکت کنندگان است. به همین منظور پزشکان و ارائه دهندگان خدمات سلامت نیز از سولهها بازدید می‌کنند.
ایده سوله‌های مردان ابتدا در دهه ۱۹۹۰ در استرالیا توسعه یافت و سپس محبوبیت زیادی کسب کرد. این ایده به برخی کشورهای دیگر، همچون انگستان، ایرلند، نیوزیلند و کانادا نیز راه یافته‌است. برخی مطالعات گزارش کرده‌اند که شرکت در سولهها، تاثیر مثبتی بر سلامت روان مردان داشته است.
ویژگی‌هایی که سوله‌های مردانه را موفق می‌سازد چیست؟
به طور کلی سه ویژگی اصلی، می‌تواند به موفقیت سولهها منجر شود. اول از همه، مدیریت و سازماندهی سوله توسط شرکت‌کنندگان صورت می‌گیرد؛ این موضوع باعث می‌شود که شرکت‌کنندگان بتوانند خود، تصمیم‌گیرنده باشند. برای مثال تصمیم بگیرند قرار است روی چه پروژه‌ای کار کنند و درباره میزان مشارکت انعطاف به خرج دهند. دوم آنکه بودجه کافی برای سولهها اختصاص گیرد. زیرا بودجه ناکافی موجب محدودیت انتخاب‌های شرکت‌کنندگان می‌شود. و ویژگی سوم وجود امکانات کافی است.
منبع:
