تصورات اشتباه زیادی پیرامون تجاوز به مردان وجود دارد و این شکل از خشونت کمتر مورد پژوهش قرار گرفته‌است [۱,۲].
اولین گزارش سیستمی از چنین خشونتی در ابتدای دهه ۱۹۸۰ توسط سارل و مسترز صورت گرفت [۳].
امروزه شواهد فزاینده‌ای نشان می‌دهند که مردان بیش از آنچه تصور می‌کنیم، قربانی این خشونت هستند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، در سال ۲۰۱۰ گزارش کرد که در سال گذشته مردان و زنان به میزان مشابهی قربانی رابطه جنسی بدون رضایت شده‌اند.
با این حال همچنان تصورات و کلیشه‌های نادرستی درباره مردانی که قربانی حمله جنسی زنان می‌شوند وجود دارد، این تصورات و کلیشه‌ها با عنوان "افسانه‌های تجاوز" شناخته می‌شوند[۴,۵,۶]. یک کلیشه رایج قربانی نکوهی است، بدین صورت که افراد قربانی را مسئول تجاوز می‌دانند.
افسانه‌ها و کلیشه‌هایی که پیرامون تجاوز به مردان وجود دارد، معمولا به چند دسته تقسیم می‌شوند: الف)ناممکن که زن مرتکب حمله جنسی علیه مرد شود. ب)اگر مردی نعوظ کند یا به ارگاسم برسد، پس حتما به رابطه جنسی رضایت داشته. ج)مردان کمتر از زنان بخاطر حمله جنسی آسیب می‌بینند. د)مردانی که قربانی تجاوز زنان می‌شوند، مسئول این تجاوز هستند زیرا مقاومت یا فرار نکردند [۷,۸].
مطالعات جدید چنین کلیشه‌هایی را رد می‌کند؛ برای مثال مردان ممکن است در پاسخ به شرایط‌های گوناگونی از جمله ترس نعوظ و انزال داشته باشند، بنابراین نعوظ به معنی داشتن رضایت برای رابطه جنسی نیست [۹].
با این حال همانطور که گفته شد، چنین تصورات و کلیشه‌هایی همچنان پابرجا هستند و موجب قضاوت نادرست درباره مردان قربانی تجاوز می‌شوند، که در نهایت باعث می‌شود مردان بسیاری، تجاوز را گزارش نکنند [۱۰]. همچنین شرمندگی مردان از این رویداد، پاسخ‌های غیر همدلانه و قوانینی که بر اساس جنسیت سوگیری اعمال می‌کنند، همگی موجب عدم تمایل مردان برای گزارش تجاوز می‌شوند [۶,۱۱,۱۲].
اسمیف در سال ۱۹۸۴، مطالعه‌ای ترتیب داد تا نگرش دانشجویان را در مورد قربانیان حمله جنسی بررسی کند [۱۳]. در پژوهش او، چهار حالت حمله جنسی در نظر گرفته شده بود: ۱) زن علیه مرد، ۲) زن علیه زن، ۳) مرد علیه زن ۴) مرد علیه مرد. او از شرکت‌کنندگان خواست که خود را در مقام هیئت منصفه قرار دهند و درباره این چهار حالت قضاوت‌هایی ارائه دهند.
مشخص شد در حالتی که مرد قربانی حمله جنسی زن می‌شود، در مقایسه با سه حالت دیگر، قضاوت خصمانه‌تری نسبت به قربانی وجود داد. جالب آنکه در آن زمان، مردان شرکت‌کننده نسبت به زنان شرکت‌کننده، قضاوت تندتری درباره مردان قربانی داشتند.
اما با توجه به تغییرات جامعه در ۳۰ سال گذشته، این سوال به وجود می‌آید که نگرش مردم به مردان قربانی تجاوز چه تغییراتی کرده است. به دنبال پاسخ این سوال، جمعی از پژوهشگران پس از ۳۵ سال پژوهش اسمیف را تکرار کردند. با توجه به کلیشه‌شکنی‌هایی که طی سه دهه اخیر رخ داده، آنها انتظار داشتند نگرش منفی نسبت به مردان قربانی حمله جنسی زنان کاهش یافته باشد؛ اما پس از انجام پژوهش دیافتند که اینگونه نیست.
یافته‌ها نشان دادند درحالی که کنون مردان، کمتر از گذشته نگرش خصمانه‌ای به مردان قربانی تجاوز دارند، اما شیوع نگرش‌های قربانی‌نکوهانه میان زنان بیشتر شده‌است.
در مطالعه سال ۲۰۱۹، مردان کمتر از مطالعه ۱۹۸۴ باور داشتند که قربانی، مسئول آغازِ تجاوز است (۱۵٪ در ۲۰۱۹ در مقایسه با ۴۰٪ در ۱۹۸۴)، همچنین کمتر از گذشته تصور می‌کردند که قربانی از این خشونت لذت می‌برد (۵٪ در ۲۰۱۹ در مقایسه با ۴۷٪ در ۱۹۸۴). اما از آن طرف، زنان ۲۰۱۹، در مقایسه با ۱۹۸۴، رفتار خصمانه‌تر و قربانی‌نکوهانه‌تری نسبت به مردان قربانی تجاوز پیدا کرده‌اند. زنان بیش از گذشته، مردان قربانی تجاوز را مسئول و مقصر واقعه می‌دانند (۲۷٪ در ۲۰۱۹ در مقایسه با ۴٪ در ۱۹۸۴) و بیش از پیش تصور می‌کنند که مرد قربانی تجاوز، لذت می‌برد (۲۵٪ در ۲۰۱۹ در مقایسه با ۵٪ در ۱۹۸۴).
اینکه چرا چنین تغییر متضادی در نگرش‌های زنان و مردان ایجاد شده، ممکن است توضیحات متعددی داشته باشند. با این حال برای پاسخ باید به دنبال مطالعات بیشتر باشیم.
references:
[1] Bates, E. A., Klement, K. R., Kaye, L. K., & Pennington, C. R. (2019). The impact of
gendered stereotypes on perceptions of violence: A commentary. Sex Roles, 81(1–2),
34–43. http://dx.doi.org/10.1007/s11199-019-01029-9
[2] Fisher, N. L., & Pina, A. (2013). An overview of the literature on female-perpetrated
adult male sexual victimization. Aggression and Violent Behavior, 18(1), 54–61.
https://doi.org/10.1016/j.avb.2012.10.001
[3] Sarrel, P. M., & Masters, W. H. (1982). Sexual molestation of men by women. Archives
of Sexual Behavior, 11(2), 117–131. https://doi.org/10.1007/BF01541979
[4] Brownmiller, S. (1993). Against our will: Men, women, and rape. Ballantine Books.
[5] Schwendinger, J. R., & Schwendinger, H. (1974). Rape myths: In legal, theoretical, and
everyday practice. Crime and Social Justice, (1), 18-26.
[6] Turchik, J. A., & Edwards, K. M. (2012). Myths about male rape: A literature review.
Psychology of Men & Masculinity, 13(2), 211. https://doi.org/10.1037/a0023207
[7] Chapleau, K. M., Oswald, D. L., & Russell, B. L. (2008). Male rape myths: The role of
gender, violence, and sexism. Journal of Interpersonal Violence, 23(5), 600–615.
https://doi.org/10.1177/0886260507313529
[8] Struckman-Johnson, C., & Struckman-Johnson, D. (1992). Acceptance of male rape
myths among college men and women. Sex Roles, 27(3–4), 85–100. https://doi.
org/10.1007/BF00290011
[9] Bullock, C. M., & Beckson, M. (2011). Male victims of sexual assault: Phenome-
nology, psychology, physiology. Journal of the American Academy of Psychiatry
and the Law Online, 39(2), 197–205.
[10] Donne, M. D., DeLuca, J., Pleskach, P., Bromson, C., Mosley, M. P., Perez, E. T., Mathews,
S. G., Stephenson, R., & Frye, V. (2018). Barriers to and facilitators of help-seeking
behavior among men who experience sexual violence. American Journal of Men’s
Health, 12(2), 189–201. http://dx.doi.org/10.1177/1557988317740665
[11] Department of Justice (2019). National crime victimization Survey, 2018. Office of
Justice Programs, Bureau of Justice Statistics. https://www.bjs.gov/content/pub/
pdf/cv18.pdf
[12] Javaid, A. (2017). Can’t hear or won’t hear: Gender, sexualities and reporting male
rape. InterAlia: A Journal of Queer Studies, (13), 31-53.
[13] Smith, R. E., Pine, C. J., & Hawley, M. E. (1988). Social cognitions about adult male
victims of female sexual assault. Journal of Sex Research, 24(1), 101–112. https://
doi.org/10.1080/0022449880955140
