در سال‌های اخیر، توجه سیاست‌گزاران و محققان به اشتراک‌گذاریِ مسئولیت‌های خانه و والدگری بین مردان و زنان جلب شده‌است. در طی دو دهه‌ی اخیر، مطالعات نشان داده‌اند که ایجاد برابریِ مسئولیت‌ها در کارهای خانه و نان‌آوری نتایج مثبت زیادی برای کودکان و همچنین زنان و مردان به همراه دارد. علاوه بر این، پیامدهای مثبت دیگر همچون ارتقای روابط خانوادگی و کاهش جدایی و طلاق نیز در نتیجه‌ی برابری صورت می‌گیرند. در اینجا، خلاصه‌ای از گزارش shared care and well-being outcome 2021 آورده شده‌است.
۱- مشارکت پدران در مراقبتگری از فرزندان، موجب افزایش سلامت عاطفی، بهبودِ توسعه‌ی شناختی و افزایش موفقیت تحصیلی کودکان می‌شود.
شواهد بسیاری نشان داده‌اند که مشارکت پدران در مراقبتگری از کودک، می‌تواند موجب کاهش پیامدهای منفی همچون اختلالات عاطفی و رفتاری کودکان شود. همچنین شواهد زیادی وجود دارند که بیان می‌کنند مشارکت پدران با بهبود توسعه‌ی شناختی، افزایش موفقیت تحصیلی و بهزیستی کودکان همراه است، همچنین مشارکت پدران در مراقبتگری، با نتایج مثبت برای خود پدران نیز همراه است. البته این مطالعات تاکید می‌کنند بیش از آنکه مدت زمان وقت گذرانی پدران با کودک مهم باشد، کیفیتِ این مدت مهم است، بخصوص مدت زمانی که پدران در فعالیت‌های آموزشی-تحصیلی و غنی‌سازی (مانند بازی کردن) شرکت می‌کنند. علاوه بر این، مطالعات نشان دادند سطح اعتمادی که پدران در نقش‌های والدی خود احساس می‌کنند و ادراک پدران از پدرانگی، تاثیر بسزایی در بهبود نتایج فرزندان دارد. مشارکت مادر در مراقبتگری نیز با پیامدهای مثبت برای کودکان همراه است، در همین حال، اشتغال مادران نیز مانند اشتغال پدران، برای کودکان مفید خواهد بود.
۲- مشارکت پدران در مراقبتگری و اشتغال مادران، می‌تواند یک جامعه‌‌ی برابرتر برای نسل‌های آینده بسازد.
مشارکت پدران در مراقبتگری از فرزندان، می‌تواند یک تصویر اگالیتارین(برابر) از تقسیم کار میان زن و مرد به کودکانمان ارائه دهد. پسرانی که پدرشان در مراقبتگری مشارکت می‌کرده‌اند، به احتمال بیشتری خودشان هم از فرزندانشان مراقبت خواهند کرد. به همین تربیت، دخترانِ مادران شاغل، با احتمال بالاتری در نیروی کار مشارکت خواهند داشت، ساعات بیشتری کار خواهند کرد و درآمد بیشتری خواهند داشت.
۳- تقسیم برابر کارها در میان زوجین، به کاهش استرس‌های والدی، افزایش رضایت از رابطه، و بنابراین کاهش احتمال طلاق‌ها کمک می‌کند.
مطالعاتی وجود دارند که نشان می‌دهند تقسیم نابرابر وظایف میان زوجین، به افزایش استرس و پیامدهای روانی منفی می‌انجامد. نابرابری در تقسیم وظایف موجب ایجاد حس ناعدالتی در زوجین، افزایش کشمکش‌ها و در نتیجه افزایش پیامدهای منفی برای کودکان می‌گردد.
به طور خلاصه، تقسیم برابر وظایف، از جمله نان‌آوری، کارهای خانه و مراقبتگری از کودک، نه تنها با پیامدهای مثبتی برای کودک همراه است، بلکه بر زوجین و روابط آنان نیز تاثیر مثبتی خواهد داشت.
برای ایجاد این برابری، لازم است حمایت‌های قانونی و فرهنگی از اشتغال زنان و همچنین ایجاد مسئولیت‌های مالی برای زنان صورت گیرد. در کنار آن، می‌بایست حمایت از پدران را در ساختارهای قانونی و فرهنگی پیگیری کرد، برای مثال مرخصی زایمان با حقوق را برای پدران هم در نظر بگیریم، با ارائه‌ی خدمات، پدرانگی را برای پدران تسهیل کنیم، نابرابری‌های موجود همچون نابرابری علیه مردان در حضانت را برطرف کنیم.
منبع:
Shared care, father’s involvement in care and family well-being outcomes
