شنیدن در مورد اختلالات رفتاری پسران نسبت به دختران بسیار رایج است. از بین کودکان ۵ تا ۱۰ ساله، ۷ درصد از پسران در مقایسه با ۳ درصد از دختران، با اختلالات رفتاری تشخیص داده می شوند، تشخیص اختلال بیش فعالی در پسران سه برابر بیشتر از دختران است. با این حال، دختران سه برابر بیشتر با افسردگی تشخیص داده می‌شوند و به طور گسترده‌ای بیشتر در معرض خطر اضطراب تلقی می‌شوند.
آیا این درست است که دختران بیشتر درگیر اختلالات احساسی هستند، در حالی که پسران بیشتر با اختلالات رفتاری دست و پنجه نرم می کنند؟ یا این روند تشخیصی نمونه‌ی دیگری از این است که چگونه کلیشه های جنسیتی می توانند درک ما را مخدوش کنند؟
ناتاشا دوون یک مبارز سلامت روان و نویسنده A Beginner's guide to being mental است.
او معتقد است که ما نیازهای بهداشت روانی پسران و مردان جوان را نادیده می گیریم.
او می‌گوید:« هر دو ساعت یک مرد در بریتانیا بر اثر خودکشی می‌میرد. اگر به آمار و ارقام نگاه کنید، سن بازنشستگی زمانی است که مردان در معرض بیشترین خطر خودکشی هستند.
۹۰ درصد خودکشی‌ها در نتیجه افسردگیِ درمان نشده اتفاق می‌افتد، ۵۰ درصد افسردگی‌ها تا سن ۱۴ سالگی، و ۹۰ درصد تا ۱۸ سالگی نمایان می‌شوند، بنابراین مشکلاتی که منجر به پایان زندگیِ اغلب این مردان شده از زمانی که آنها در مدرسه بودند شروع شده‌است.
برای بسیاری از پسران، صحبت درباره‌ی آسیب‌هایشان دشوار است. در نتیجه بسیاری از پسران این آسیب‌ها را با رفتارشان نشان می‌دهند، که موجب تشخیص اختلال رفتاری در آنها می‌شود، بجای اینکه ریشه‌ی موضوع ینی اختلال روانی تشخیص داده شود.
خانم دوون توضیح می‌دهد: که اگر شما یک زن باشید، در وهله اول بیشتر در مورد سلامت روان خود صحبت می‌کنید، در این صورت بیشتر توسط دیگران درک خواهید شد و به احتمال بیشتری می‌توانید به پشتیبانی پزشکی دسترسی پیدا کنید. مشکلات عاطفی در مردان و در زنان متفاوت نشان داده و تفسیر می‌شوند. دختران تشویق می‌شوند که از کلمات خود استفاده کنند، پسران با فرهنگی آموزش می‌بینند که از آنها می‌خواهد آسیب خود را پنهان سازند و خشونت برای پسران از صحبت کردن قابل قبول‌تر است. بنابراین تعجب‌آور نیست که اختلالات رفتاری بیشتر در پسران تشخیص داده می‌شود.
دکتر شرلی رینولدز، استاد درمان‌های روانشناسی، می‌گوید که این مشکلات ممکن است به دلیل شیوه‌های مختلف بروز علائم در پسران و دختران ایجاد شود.
او توضیح می‌دهد: یکی از مواردی که باعث این مشکل می‌شود این است که معلمان و بسیاری از متخصصان بهداشت نمی‌دانند که خشم و عصبانیت از علائم شایع افسردگی و اضطراب است. در واقع این یکی از سه نشانه اصلی افسردگی است. شما در واقع می توانید افسردگی را تشخیص دهید بدون اینکه حساس ناخوشی علامت آن باشد.
بنابراین بسیاری از پسرانی که ممکن است افسرده باشند، شناسایی یا تشخیص داده نمی‌شوند و مردم اغلب، علائم افسردگیِ آنان را به عنوان اختلالات رفتاری تلقی می‌کنند.
او می‌گوید اگر می‌بینید که این پسرتان با خوابیدن، خستگی یا خستگی نیز مشکل دارد یا از فعالیت‌های معمول خود لذت نمی‌برد، این‌ها نیز می‌توانند علائم افسردگی باشند.
خانم دوون می‌گوید تحقیقات نشان داده که پسران (یا افراد دارای ذهنیت مردانه) بیشتر از سناریوهای نشستن-صحبت‌کردن اجتناب می کنند، و در مکان مثل ورزشگاه‌ها و ... برای ابزار خود راحت‌ترند.
با توجه به اینکه گفتگو در مورد سلامت روان در دهه گذشته چقدر تکامل یافته است، زمان آن فرا رسیده است که این احتمال را در نظر بگیریم که تعصبات جنسیتی ما بر تشخیص ما تأثیر می گذارد و باید با کنار گذاشتن سوگیری‌ها، نیازهای پسران را هم شناسایی کنیم.
منبع
