
زندگی به مثابه یه اثر هنری اصله!
اینو حیدو هدایت گفت وقتی داشتم گزارش میزدم و هندزفری تو گوشم بود.
مثل یه نقاشی اورجینال. طرحی که خودت میکشی بدون کپی کردن از یه عکس یا یه اثر هنری دیگه.
حسش میکنی؟ قلبت با مفهومش یکی میشه؟ صدامو داری اصلا؟
از حافظه ی جمعی حرف زد. از همه چیزایی که میبینیم و میشنویم و باهاش ارتباط میگیریم بدون این که تجربه شخصی ازشون داشته باشیم سخت شده باید واضح تر بگم. بیا نزدیک تر. آدما موقع به دنیا اومدن یه لوح سفید نیستن. اینو فروید گفت یا یونگ یا یکی دیگه.. یادم نیست. حافظه دی ان ای. این چیزیه که ما رو به جوامع انسانیی که جزوی ازشون نبودیم وصل میکنه. به گذشته ها.
باید بیشتر در موردش توضیح بدم
قرار گذاشتیم که مشق کنیم. چرک و کثیف. برهنه. اما خالص. بی تزیینات و بی اضافات. همیشه اصالت برام جذاب تر بوده.
خودکارو بذاریم روی کاغذ و اجازه بدیم واسه خودش بره. اسیرش نکنیم. اینم یه جور آزادیه. میدونم دارم چرت میگم. همیشه همینه.
این مغز منم که فقط بلده خزعبل ببافه.
رها باش بابا تمرینه دیگه. معلق شو بین اصول و قوانین تو تعلیق ساعتا و کاغذا وا بده ول بچرخ.
مدام باید بهش تلنگر بزنم. میبینی توروخدا؟ مغز مخدوش بیچاره. هی باید نوازشش کنم دلداریش بدم طفله انگار.
صبح که دیرم شده بود حانیه برام چایی ریخت با خودم بردم تو تاکسی. هوا گرفته بود بوی بارون میومد.
یاد ولنجک افتادم اون روزگاری که غم بود تو تار و پود همه چی. تو حیاط غم بود، تو بوفه یونس غم بود، لای شمشادای پشت دانشکده غم بود. تو پله های رسیدن به ویو غم بود، تو سیگارا، تو اتاق شلوغمون تو چشای مهلا تو خنده های مهدیس تو اخر شب فیلم دیدنامون. تو بستنیای پاساژ ولنجک. تو مرکز زمین اونجا که اوا اواز میخوند...
که اوا اواز میخوند.. زمان لعنتی کشدار.. زمان لعنتی کشدار... زمان لعنتی کش نیامد این بار...
آخ.. که صداش تا ابد میپیچه تو سرم تو تاریکی اون اتاق و شجریان و.. فردا شب دیگه هیچی مثل قبل نبود.....
کجا بودم من؟؟
تو تاکسی.. چایی داغی که حانیه ریخته بود تو دستمه. انگاری زنده م هنوز.. به قول گروس عبدالملکیان ان سطرها گذشت و حالا.. این پیری مدام مرگ را زیباتر کرده است.
از پوچی و عدم میرسم به تمامیت هستی.. قرار بود فقط مشق بنویسم.. واقعا خنده دارم..
بهش میگن روزمره نویسی.. من اسمشو میذارم فوران اندیشه. به نظرم اصیل تره.
کاش تو ترافیک مدرس امشب بارون بزنه.. که باغ و گلستانم ارزوست.