دوربین IP یا تحت شبکه، نوعی از دوربین های دیجیتال است که توانایی ارسال و دریافت اطلاعات از طریق شبکه اینترنت را دارا است.
این دوربین های معمولا برای نظارت بکار گرفته شده و مثل موبایل و کامپیوتر ها به اینترنت متصل شده و همچنین نیازی به دستگاه مجزا جهت ضبط تصویر ندارد.
در دوربین های انالوگ و انالوگ-دیجیتال، انتقال تصاویر ضبط شده به یک ضبط کننده تصویر دیجیتال یا DVR از طریق کابل صورت می گیرد اما در دوربین های تحت شبکه یا IP می توان ارسال فیلم هارا از طریق اتصال بی سیم انجام داد.
همچنین این دوربین علاوه بر اتصال بی سیم به وای فای می توانند از طریق کابل اترنت نیز به شبکه متصل شوند یا بصورت مستقیم به ضبط کننده ویدیو های تحت شبکه یا NVR متصل می شود.
یکی دیگر از ویژگی های دوربین های تحت شبکه وضوح و کیفیت بالای تصاویر است که بسته به مدل دوربین وضوح تصویر می تواند تا ۱۶ مگا پیکسل باشد. همه دوربین های تحت شبکه نیز مجهز به یک تراشه هستند که وظیفه این تراشه، فشرده سازی تصاویر در حین ضبط می باشد. این موضوع به این معنا است که هرچه رزولوشن دوربین بیشتر باشد به طبع کیفیت ان نیز بیشتر خواهد بود و نیاز به فضای بیشتری برای ذخیره سازی و همچنین پهنای باند بیشتری برای انتقال داده نیاز خواهد داشت.
برای انتقال فیلم از طریق شبکه و جلوگیری از مصرف بیش از حد پهنای باند، می بایست حجم فیلم هارا کم و فایل های کوچکتری را ارسال کرد که این امکان با استفاده از H264 و MPEG-4 میسر خواهد بود.
در سال 2014، روزنامه نگاری به طور تصادفی به وب سایتی برخورد کرد که 73000 مکان را با دوربین های IP ناامن در سراسر جهان فهرست کرده بود. این یافته به این نکته اشاره می کند که اکثر دوربین های امنیتی دارای نام کاربری و رمز عبور پیش فرض هستند. اگرچه قرار است نام کاربری و پسوورد پیش‌فرض تغییر کند، اما در بسیاری از موارد، حداقل در 73000 مورد،این موارد بدون تغییر به عنوان اطلاعات ورود پیش‌فرض باقی مانده‌اند.
این دوربین ها، از اماکن و مشاغل مختلف از جمله مراکز خرید، انبارها و پارکینگ ها بودند. اما بدتر از آن، فیلم دوربین های اتاق‌های نشیمن و اتاق‌خواب‌های منازل شخصی نیز در این بین وجود داشت که این موضوع، این مصیبت و حقیقت تلخ را آشکار می کند، دوربین های IP ناامن به طرز شگفت انگیزی آسان هک می شوند.
حال خبر خوب چیست؟ ایمن کردن دوربین IP واقعا ساده است.
فقط باید دو چیز را بررسی کنید. ابتدا، مطمئن شوید که نام کاربری و پسورد پیش فرض دوربین خود را تغییر داده اید.
اگر بلد نیستید که چگونه این امر ممکن است، به دفترچه راهنمای دوربین مراجعه کنید و اگر شرکت یا فردی را برای نصب سیستم دوربین امنیتی خود استخدام کردید، آنها می توانند در این زمینه به شما کمک کنند.
همچنین باید بررسی کنید که Wi-Fi شما خصوصی باشد. اگر دوربین ها به Wi-Fi عمومی متصل باشند، هر کسی که آدرس IP را داشته باشد ممکن است بتواند دسترسی داشته باشد. با اتصال Wi-Fi خصوصی، تنها کاربرانی که به Wi-Fi وارد شده اند می توانند به دوربین دسترسی داشته باشند. مودم های بی سیم مدرن از سیستم رمزگذاری داده Wi-Fi (WPA) استفاده می کنند. در طول سال ها، استانداردهای WPA سخت تر شده اند. WPA3، امن ترین پروتکل موجود است که بر روی برخی مودم های جدید مجهز شده است ک از دوربین های امنیتی شما در برابر هک ها و سایر انواع دسترسی های غیرمجاز محافظت می کند.
در مقایسه با دوربین های آنالوگ، دوربین های تحت شبکه ویژگی های بیشتری دارند و برای هر خانه یا کسب و کاری مناسب هستند. چه فقط به یک دوربین یا ده ها دوربین نیاز داشته باشید، دوربین های تحت شبکه هم نیاز شمارو پوشش می دهند.
