ورق‌های آلیاژی، و به طور کلی فولادها، با اسامی و استانداردهای مختلفی در بازار وجود دارند. به این معنی که گاهی یک ورق آلیاژی با چند نام مختلف شناخته میشود. برخی از این اسامی بین المللی بوده و در تمامی کشورها شناخته شده هستند و برخی دیگر در یک کشور استفاده می‌شوند. چند استاندارد مهم که در نامگذاری ورق‌های آلیاژی کاربرد گسترده‌ای دارد، عبارتند از:
در بازرگانی توس پایا ورقst37 از 10 میلیمتر تا 250 میلیمتر موجود و قابل سفارش با ظرفیت بالا میباشد .
☎️ تلفن : 32404000 - 051 | 22247000 - 021 | 3115027 - 0915
? واتس اپ : 8697000 – 0910
? وب سایت : http://Toospaya.Com
? آدرس صفحه محصول : https://toospaya.com/product/sheet-st37/
استاندارد SAE و AISI از یک سیستم چهار رقمی برای تعیین ترکیب شیمیایی فولادهای کربنی و ورق‌های آلیاژی استفاده می‌کنند. ساده ترین سیستم برای تعیین نامگذاری ورق آلیاژی در شکل زیر نشان داده شده است. البته باید به این نکته نیز توجه کرد که برخی از انواع ورق‌های آلیاژی نیز با پنج رقم نامگذاری می‌شوند (51XXX ; 52XXX).
به طور کلی، دو رقم اول از سمت چپ نشان‌دهنده‌ی طبقه‌ای است که ورق آلیاژی به آن تعلق دارد. دو رقم آخر نیز مشخص‌کننده‌ی میزان کربن بر حسب صدم درصد است. در این سیستم، اگر اولین رقم 1 باشد، آن فولاد در دسته فولادهای کربنی قرار میگیرد. یعنی فولادهای کربنی به صورت 1XXX در سیستم SAE-AISI نمایش داده می‌شوند. سپس این فولادها بسته به برخی از ویژگی‌های اساسی به چهار زیرگروه کلی تقسیم می‌شوند:
فولاد ساده کربنی که با 10XX نمایش داده شده و حداکثر 1.00 درصد منگنز در ترکیب خود دارد.
فولادهای کربنی گوگرد دار با 11XX نمایش داده می‌شوند.
فولادهای کربنی فسفردار و گوگرد دار با نام 12XX مشخص می‌شوند.
فولادهای کربنی منگنز بالا (تا 1.65 درصد) در سری 15XX قرار می‌گیرند و برای تولید محصولاتی که نیاز به ماشینکاری خوب دارند به کار می‌رود.
به همین ترتیب از سیستم چهار رقمی SAE/AISI برای نامگذاری انواع فولاد و ورق‌های آلیاژی استفاده میشود. در شماره گذاری ورق‌های آلیاژی به این ترتیب عمل میشود:
در این سیستم، رقم دوم غلظت عنصر اصلی را بر حسب درصد در ترکیب شیمیایی ورق آلیاژی نشان می‌دهد (به عنوان مثال عدد 1 به معنی 1 درصد است). دو رقم آخر نیز نشان‌دهنده‌ی میزان کربن بر حسب صدم درصد است (عدد 10 به معنی 0.10 درصد است). به عنوان مثال، AISI 4140، که همان ورق MO40 است، مشخص‌کننده‌ی یک ورق آلیاژی مولیبدن دار بوده که حاوی 1% مولیبدن و 0.40% کربن است. توجه به دو رقم آخر برای مقاصد جوشکاری بسیار مهم بوده زیرا نشاندهنده مقدار کربن در ترکیب ورق آلیاژی میباشد.
گاهی اوقات، یک حرف دیگر میان رقم دوم و رقم سوم قرار میگیرد مانند 11L41. معنای این حرف اضافه شده عبارت است از:
سیستم ASTM از ترکیبی از حروف و ارقام برای نامگذاری فولادها استفاده می‌کند. هر حرف و رقم مشخصات خاصی از ورق آلیاژی را در اختیار ما قرار می‌دهد. نامگذاری کلی در این سیستم به صورت زیر است:
ASTM A XXX, ASTM B XXX, …, ASTM G XXXX
حروف A تا G، گروه موضوعی استاندارد را نشان می‌دهد. در این سیستم تمام فلزات با حرف A مشخص می‌شوند. با این وجود اگر مقدار آهن در آلیاژ آهنی بیشتر یا مساوی 50 درصد باشد از حرف A استفاده میشود. اما اگر مقدار آهن کمتر از 50 درصد باشد آن محصول با حرف B نشان داده میشود. سه رقم بعدی یک شماره ترتیبی است که ارتباطی با خصوصیات ورق آلیاژی ندارد. دو رقم آخر نیز سال بازبینی یا تدوین را نشان می‌دهد که گاهی ذکر نمی‌شود.
در این سیستم، فولادها به دو صورت کلی نامگذاری می‌شوند: استاندارد عددی و استاندارد حرفی. در این مقاله به توضیح استاندارد حرفی می‌پردازیم. در استاندارد حرفی DIN نیز به دو صورت نامگذاری صورت میگیرد: بر اساس خواص شیمیایی و بر اساس ترکیب شیمیایی.
در نامگذاری بر اساس خواص شیمیایی، ورق آلیاژی به صورت St XX نمایش داده میشود. در این حالت St مخفف Steel به معنای فولاد است و دو رقم بعد حداقل استحکام کششی بر حسب kg/mm2 است. به عنوان مثال ST52 فولادی با حداقل استحکام کششی 52 kg/mm2 است. ورق St52 با استفاده از این آلیاژ ساخته می شود.
در صورت نیاز از حروف زیر قبل از St استفاده میشود:
در نامگذاری بر اساس ترکیب شیمیایی نام ورق آلیاژی با حرف C شروع میشود که نشاندهنده فولاد کربنی است. یکی از حروف زیر هم بعد از آن قرار میگیرد:
