? خوب، بد، جلف 2 (ارتش سری)
نویسنده و کارگردان: پیمان قاسم‌خانی
«پيمان قاسم‌خانی» در دومين ساختۀ خود، سراغ ساختن ادامۀ فيلم قبلی را گرفته و حاصلش شده تنها فيلم کمدی جشنوارۀ سی‌وهشتم. فيلم در خدمت سرمايه‌داری است و به‌‌وفور، دنيای پرزرق‌وبرق کاپيتاليسم را روی پرده تصوير می‌کند و دست‌مايۀ طنز قرار می‌دهد؛ امّا نه طنزی انتقادی، بلکه به‌‌گونه‌ای که مخاطب، عاشق کاپيتاليسم عزيزِ دل می‌شود. استفاده از «ريحانه پارسا» به‌عنوان يک بت زيبا که قرار است توجّه تمام مردان فيلم و داخل سالن سينما را به خود جلب کند و مروّج ديد ابزاری به زن شود، بسيار تحسين برانگيز است.
زيرکی فيلم‌نامه در خلق طنز، آن‌جا عيان می‌شود که ارجاع‌های متعددی به آثار گذشته مثل سريال «پژمان» و نسخۀ قبلی همين فيلم در ديالوگ‌ها گنجانده شده‌است؛ مگر می‌شود به شوخی تنها گل ملّی «پژمان جمشيدی» نخنديد؟ مگر می‌شود به تکرار چندبارۀ ديالوگ فاخر «اينو همه می‌دونن، همه» نخنديد؟ يا ديالوگ مبتکرانۀ «ايشالا خدا بيسکيويت هيچ مرديو شل نکنه».
طراحی صحنه‌های انتقال «کيک زرد» و حمام آفتاب اعضای گروه طالبان، برای سينمای جهان امری بديع است. افسوس که در فيلم‌نامه، کم‌لطفی‌های بسياری به نيروهای حافظ امنيت کشور شده و مأمورين قانون، بسيار ساده‌لوح نقش بازی کرده‌اند. همان‌طور که ذکر شد، ترکش‌های طنز قاسم‌خانی به همه می‌رسد؛ ترامپ، طالبان، «هيتلر» و حتّی هيئت‌داوران جشنوارۀ فجر!
ما را در تلگرام دنبال کنید!
