بر اساس تخمین‌ها، پرداخت های دیجیتال سالانه 12.7 درصد رشد می کند و پیش بینی می شود که تا سال 2020، میزان سالانه تراکنش های مالی دیجیتال به 726 میلیارد تراکنش برسد و تا سال 2022 احتمال می رود که 60 درصد تولید ناخالصی جهان دیجیتالی شود. از این رو گروه ویژه اقدام مالی (FATF) به تازگی دستورالعملی را منتشر کرده است که در آن به حکومت ها، موسسات مالی و دیگر ذی نفعان پیشنهاد می کند که برای جلوگیری از سوءاستفاده های ناشی از سرقت هویت در انجام تراکنش های مالی دیجیتال، از فناوری های احراز هویت دیجیتال استفاده کنند و به طور جدی در این زمینه تلاش کنند.
این گروه در این دستورالعمل در ابتدا به تعریف سیستم های احراز هویت دیجیتال پرداخته و ویژگی های کلیدی آن را بیان کرده است در ادامه استانداردهای سازمان های بین المللی را در زمینه تایید هویت و اعتبار سنجی دیجیتال مشتری آورده است. مزایا و ریسک های استفاده از سیستم های احراز هویت دیجیتال بحث بعدی این گزارش است و در نهایت دستورالعملی برای ارزیابی سیستم های احراز هویت دیجیتال ارائه کرده است.
در این دستورالعمل گروه ویژه اقدام مالی به ویژگی های بایومتریک افراد به عنوان یکی از ویژگی های اصلی برای احراز هویت دیجیتال در بخش های مختلف دستورالعمل اشاره شده است. ویژگی های ذاتی افراد که در احراز هویت دیجیتال از آن ها استفاده می شود را ویژگی های بایومتریک افراد معرفی کرده است و بیان داشته است که ویژگی های بایومتریک برای شناسایی و تایید هویت افراد کمک می کنند. این بخش ها شامل، بیان ویژگی های بایومتریک افراد، فناوری های استفاده از ویژگی های بایومتریک برای احراز هویت دیجیتال، ریسک های استفاده از ویژگی های بایومتریک و جایگاه ویژگی های بایومتریک در احراز هویت سنتی هستند.
استانداردها، فرآیندها و فناوری‌های هویت دیجیتال به نقطه ای از رشد رسیده اند که سیستم های احراز هویت دیجیتال این امکان را پیدا کرده اند که در حال حاضر یا به زودی مقیاس پذیر شوند. فناوری های مربوط به این حوزه شامل: فناوری استفاده از طیفی از ویژگی های بایومتریک، استفاده از اینترینت و تلفن همراه، شناسنامه‌های دستگاه های دیجیتال و اطلاعات مربوط به آن ها (مانند شماره تلفن، آی پی تلفن های هوشمند، جی پی اس و غیره)، اسکنرهای با وضوح بالا، انتقال ویدیوی با کیفیت بالا (برای تشخیص زنده بودن تصویر)، هوش مصنوعی و یادگیری ماشین و فناوری دفترکل توزیع‌شده هستند.
صرفاً جهت اهداف تصویرگری، برخی از نمونه اقدامات انجام شده در مؤلفه اول می تواند شامل موارد زیر باشد:
هویت دیجیتال، شامل فرآیند جمع‌آوری و پردازش اطلاعات شخصی است. بانک‌های اطلاعات دیجیتالی که حاوی شاخص‌های هویتی برای اثبات هویت هستند، ممکن است شامل اطلاعات شخصی و ویژگی‌های تایید شده (PII) و ویژگی‌هایی مانند نام، سن، تاریخ تولد، شماره شناسایی فرد، و همچنین اثر انگشت یا سایر اطلاعات بایومتریک باشند.
ویژگی های بایومتریک درمرحله ایجاد پروفایل افراد در سیستم احراز هویت به کار می رود در تشکیل پروفایل افراد از مشخصات بایومتریک افراد استفاده می شود همچنین در مرحله تایید نیز ویژگی های بایومتریک افراد مانند تشخیص چهره و تشخیص زنده بودن به کار گرفته می شود.
ممکن است شاخص‌های تاییدکننده بر اساس ویژگی‌های ذاتی (بیولوژیکی یا رفتاری) فرد باشد. لازم به ذکر است که بایومتریک به سرعت در حال تکامل است، که این باعث بوجود آمدن انواع متمایزی از فناوری‌های تایید هویت بایومتریک ایستا و پویا شده است که از لحاظ قابلیت اطمینان بودن و حفظ حریم خصوصی درجه ریسک متفاوتی دارند. به ترتیب با توجه به بلوغ فناوری و میزان پذیرش تجاری و همچنین شدت تهدیدات احتمالی در مورد حریم خصوصی، سیستم های هویت دیجیتال ممکن است شامل کاربردهای زیر باشند:
عوامل تأیید اعتبار به طور سنتی، شامل سه دسته اصلی هستند:
به طور سنتی، و همانطور که در استانداردهای NIST منعکس شده است، احراز هویت دیجیتالی در زمان‌های مشخصی انجام می شود وقتی شخصی ادعای هویت می‌کند و قصد شروع انجام یک تراکنش دیجیتالی (جلسه آنلاین) یا حضوری و یا دسترسی به یک حساب کاربری یا سایر خدمات مالی را دارد. اگرچه امروزه، بسیاری از نهادهای قانونی، به ویژه مؤسسات مالی بزرگ در کشورهای توسعه یافته، در آغاز تراکنش‌های مالی با مبلغ زیاد با شیوه‌های سنتی یا تحلیل ریسک تراکنش، به احراز هویت می‌پردازند.
پلتفرم احزار هویت دیجیتال یوآیدی با ارائه امکان احراز هویت با استفاده از ویژگی‌های بایومتریک افراد اولین و تنهاترین پلتفرم در ایران در این زمینه است. پلتفرم یوآیدی با استفاده از هوش مصنوعی و تکنولوژی‌های پیشرفته توانسته بستر مناسبی را فراهم آورد تا ارائه‌دهندگان خدمات مالی بتوانند کاربران خود را با ویژگی‌های بایومتریک به صورت سریع، دقیق و با امنیت بالا احراز هویت کنند. تکنولوژی های پیشرفته تشخیص زنده بودن تصویر یا Liveness Detection و پردازش تصویر (Image Processing) از ویژگی های بایومتریک افراد برای احراز هویت دیجیتال استفاده می کند.
