در وهله‌ی اول از ویرگول جانِ عزیز شاکیم واقعا!
حالا که من تصمیم گرفتم هر روز یکم بنویسم و ذهنم مرتب بشه، پریروز که وصل نمیشد و بالا نمیومد سایت، دیروزم که پستمو آپلود نکرده! منم خوشحال بودم که وای امروز روز هشتمه و بریم و بازم از سلامت بنویسیم و اینا... اومدم دیدم خیر! روز هفتممون رو از نو باید بنویسیم
حالا خیلیم مهم نیست! مثلا چند نفر مگه میخوان هر روز بیان و بگن ایول وحید امروزم نوشت، دمش گرم! بعید میدونم یه نفرم باشه، ولی اگه تو اون یه نفری هستی که داری هر روز میخونی نوشته های منو، اولا مرسی و بوس بهت، ثانیا من تقصیری ندارم از پشتیبانی ویرگول شاکی باش!
القصه بابااااا!
از آذرخش مکریِ عزیز میخوام بگم اینجا و اینکه یه سری پادکست در کَست باکس با عنوان کمال طلبی ضبط کرده که به نظر من هرکسی گوش بده کلی چیز مفید دستگیرش میشه. حالا ربطش به من چیه؟ به سلامت روان چیه؟ الان میگم!
اینطوری که من فهمیدم، آدمایی که کمال‌طلبی رو با شدت بیشتری درون خودشون دارن، زندگی براشون سخت‌تر میشه، چرا؟ چون تلاش برای رسوندن کیفیت اون چیزی که میخوان به حد عالی واقعاااا دشواره! و این انرژی وقتی صرف اون اتفاق میشه حدس بزنید چی میشه؟ خستگی مزمن یکی از اثرات جانبی کمال طلبیه
حالا گریز من به کمال طلبی چه دلیلی داشت؟
من هنوز انگیزه اصلیم رو از اعمال کمال طلبیم در کارم درک نکردم! شایدم دلیل اصلی نداره و ترکیبی از کلی چیز مختلفه! ولی یکی از چیزایی که حدس میزنم اینه که من تایید بگیرم! واااای که خیلی چیز بدیه این تایید گرفتن. و احتمالا بدونید که چقدر مجبوری تلاش مضاعف بیخود داشته باشی فقط برای این که خودتو کول نشون بدی!
همین! کمال طلبی و تله‌ی تایید گرفتن!
مخلص
