باورم نمیشه که ششمین روزه دارم این نردبان احساسی رو پیگیری میکنم!
شاید این یکی از طولانی‌ترین چیزایی باشه که با اشتیاق دارم دنبالش میرم و حواسم بهش جمعه مدام...
اما ششمین روز....
در مورد هماهنگی درونی قبلا گفته بودم ولی الان بازم میخوام تایید کنم... قبل از هرکاری باید ببینم هماهنگی من چقدره با منِ قدرتمندم و این به شدت منو کمک میکنه در لذت بردن و سعادت!
در حقیقت هیچ مقدار تلاشی نیست که بتونه نبودنِ هماهنگی رو جبران کنه و وقتی به این هماهنگی میرسم و بعد کارهام رو راست و ریس میکنم حس فوق العاده ای رو از همون پله‍‌های بالای نردبان احساسیم تجربه میکنم
امروز که دارم اینو مینویسم فقط سه تا از هفت هشت تا کار سنگینی که مونده بودن رو سرم، باقی مونده که خیلی برام خوشحال کنندست که دارن جمع میشن!
دنبال سعادت رفتن خیلی خوش میگذره!
