بگذارتا بگویم: هرآنچه گلویم را می فشارد
سی سال خدمت در آموزش وپرورش،سی سال باجان ودل بادانش آموزان هم کلاف شدن،سرو پنچه زدن ،دوست وهم یارهم بودن گذشت.
لج ولجبازی ها.قشقرق وسرصداها. حرص خوردن ها ،سختی کشیدن ها بهرحال گذشت.
اما بگذار بگویم:
دریغا که درچه سازمانی خدمت کردیم:
پدر ازدست رفت نه تسلیتی گفتن ونه پارچه نوشته ای ،
خواهرو برادر ازدست رفت نه یک تلفنی ونه یک پیامی!
بگذریم.
مقاله ها برایشان نوشتیم ،هیچ نه انگار که نوشتیم!!
برای شان شعر سرودیم اصلاً نشنیدن، کتاب چاپ کردیم، هیچ !!
نمیدانم بعضی ها به چه فکر می کنند ازما زودتر رفتن سرکار هنوز هم هستن یعنی چهل سال دارن خدمت می کنند .
آنوقت می گویند بچه هایمان بیکار هست،!!!
بگذاربگویم : شما ها کارو خراب کردید وجوان هایتان رابیکار،
مگر ما نمی توانستیم(!!!!@)سر کار باشیم
پس بگذار بگویم: که بعضی ازما ها برای" دوقَران پول" کار دیگران را برای خود گرفتیم ببخشایید( دزدیدیم!!)
مگردزد شاخ ودُم دارد تنها بیکاری نیست! بی عاری، دود ودم ،فحشا و...سرچشمه همه ی این ها نتیجه ی بیکاری است..وقت خوش!؟
