خداکند که بیاید، عزیز ودلبر ودانایی
دانم که چشم به راهست، عزیز ِ زهرایی
دردرون دوجَهل ، اولیایی گیرکرده
یکی درجهل علم و دیگردرمَستِ دارایی
درجهل اول بُت سنگ وچوپ بود ونادانی
درجهل آخر سگ واسب وخر شده غوغایی
خداکند که بیاید،عاشق عدل وعدالت
به اشاره بَرکَند هم فحشاءو هم نادانی
عجب جهان بهم ریخته نه قانون نه بحثی
یکی پول پرستد یکی سیاست به دارایی
سنگ وچوپ وبُت بهتر ،ز اسب وسگی
آن نه شری وخیری، این یکی بدترزنادانی
به سگ وگربه ای گوید ،عزیزو دلبَرَ می
نگویدبه بچه وکس نه بدلبرو به سامانی
ای خدا دلم گرفت ز دنیای تمدّن انسانی
به که گویم که کَس ،زکَس ترسد بتنهایی
خداکند که بیایی ،تاجهان را رهاسازی
انسان غرق شده درلجن وغرایز انسانی
خدا کند که بیایی ،کمک کنی بغزّه ولبنانی
جهنمی درست کرده، این صهیونِ آمریکایی
خداکند که بیایی وبَرده هارا رهاسازی
زازدواج سفید و زلُختُ بیکَس وعُریانی
تمدن بشری ، روبه زوّال هست می دانی
گویا تمدن حیوان غالب گشته به انسانی
نه حیا وشرم دارند، این لائیکان جانی
گویند ز نسل میمون، در قالب یک انسانی
عزیزم خدا کند که بیایی تا نگشته رُسوایی
رُسوای دوعالم نساز مارا ،بیا عزیز جانانی
دیدار به قیامت نماند ای عزیز مولایی
جوانان پیرگشتن، پیران بسوی دیداری
خدا کند که (ولی)بیند آن ماه مُنیر تابانی
امید هیچ کس نا اُمید نگردد بحقِّ مولایی
